Trzęsienie ziemi

Tymczasem dla wielu osób ważniejsze od masowej śmierci pod gruzami są zupełnie inne wiadomości. I nie mam tu na myśli niepewnej przyszłości Europy, czy sytuacji w Libii po śmierci Muammara Kaddafiego. Chodzi np. o nagły przejaw odwagi krakowskiego eurodeputowanego Zbigniewa Ziobry, który otwarcie skrytykował ostatnią kampanię wyborczą PiS i domaga się modernizacji tej partii (podkreślając, że nie chodzi o zmianę jej szefa). Albo o scenariusz filmowy napisany przez krakowską posłankę Ruchu Palikota Annę Grodzką, na podstawie którego powstanie film o fizycznej przemianie mężczyzny w kobietę i związanych z tym komplikacjach w życiu społecznym i osobistym. Nie wspominając już o tym, kto odpadł z "Tańca z gwiazdami” i jak skandalicznie wobec jednej z jurorek zachował się prowadzący ten program.

Tylko chwilę myślałem, że zepchnięcie na daleki plan trzęsienia ziemi w Turcji jest straszne i nie wystawia nam dobrego świadectwa. Szybko doszedłem jednak do wniosku, że może tak jest lepiej. I nie chodzi mi tylko o to, by nie dopuszczać do własnej świadomości tak tragicznych i niewytłumaczalnych zdarzeń. Może dla kogoś niedzielne oglądanie pląsów w TVNjest tak wielkim trzęsieniem ziemi, że udanie się do normalnych zajęć w poniedziałek rano jest znacznie trudniejsze, niż wydobycie się spod gruzów. Może dla innych otwarta krytyka PiS oznacza już nie trzęsienie ziemi, a całkowity rozpad świata, w którym żyli do tej pory. A scenariusz posłanki transseksualistki to nie tyle koniec świata, co wszechświata.

Takich trzęsień ziemi w naszym codziennym życiu nigdy nie brakowało, choć wydaje się, że obecnie jest ich znacznie więcej. A może tylko są one dla nas bardziej widoczne, bo dwieście lat temu o takim trzęsieniu ziemi, jak to ostatnie w Turcji, też wielu by nie usłyszało.