W jakim państwie żyjemy?

Jan Pietrzak: JAK W KABARECIE

W PRL-u czarną księgę zakazów, tzw. zapisów, trzymał Główny Urząd Kontroli z siedzibą na ul. Mysiej. W obecnej PRL II istnieje niejawny Urząd ds. Wykluczeń schowany w mysiej dziurze, decydujący o tym, jacy ludzie, organizacje, problemy mają być przemilczane, ograniczane, spychane na margines… Chwała Bogu, ten margines jeszcze istnieje i jakoś funkcjonuje, ale główna tendencja jest katastrofalna dla przyszłości Polski. Jeżeli potężna Solidarność ma kłopoty z dotarciem do społeczeństwa, to jak sobie mają radzić małe szaraki potrzebujące elementarnych swobód i wolności, by żyć i pracować.

Patrzcie państwo, jaką awanturę zrobiły redakcje licznych gazet przy próbie zmiany ustawy prasowej przez Senat. Na pierwszych stronach pojawił się stempel „Senat zabija prasę”. To dobrze, że prasa walczy o swoją strefę swobody. Niedobrze, że nie walczy tak samo odważnie o wolność i prawdę dla całego społeczeństwa. We wszystkich gazetach, niezależnie od opcji politycznych i ideologicznych, powinny pojawiać się takie na przykład tytuły:

Sejm obraża Solidarność,

Rząd okrada emerytów,

Krajowa Rada niszczy TV Trwam,

MEN demoluje historię Polski.

Gdyby gazety zabiegały o interes społeczny tak jak o swój – żylibyśmy w dużo lepszym państwie, bo „czwarta władza” ma jednak pewien wpływ na naprawę błędów władzy pierwszej, drugiej i trzeciej . A przecież media papierowe to nikły procent oddziaływania mediów elektronicznych. Gdyby liczne telewizje i radiostacje, zamiast troski o dobre samopoczucie rządu, zaczęły się martwić o jakość państwa i potrzeby społeczne, dopiero byśmy mieli luksus… Dużo sprawniejsze, przyjazne ludziom państwo. W gruncie rzeczy jest to możliwe…

A może tylko tak mi się wydaje?