Westchnienie nad słodką Francją

Stanisław Michalkiewicz: ZIMNY PRYSZNIC

Kiedy przy tej pracy podarły mu się spodnie, strzepnął po nich dłońmi i z ostentacyjną pogardą powiedział: "French quality!”. Trudno powstrzymać się przed powtórzeniem opinii Rolanda na widok walk, jakie na kairskim placu Tahrir toczą zwolennicy Bractwa Muzułmańskiego z egipskim wojskiem.

Widać wyraźnie, że sytuacja w Egipcie zmierza w stronę modelu irańskiego, a nie tureckiego, podczas gdy w Tunezji model irański staje się rzeczywistością. W tej sytuacji mamy dwie możliwości: albo francuska razwiedka – na skutek napływu w jej szeregi "młodych, wykształconych, z wielkich miast”, którym dominujący na francuskich uniwersytetach marksiści tak skutecznie namącili w głowach, że przestali odróżniać swoje doktrynerstwo od rzeczywistości – całkowicie utraciła walory profesjonalne; albo prezydent Sarkozy nieudolnie próbował zaprząc mocarstwowy potencjał Francji w służbę państwowych interesów Izraela, dla którego wojna domowa w północnej Afryce, podobnie jak w Syrii, jest prawdziwym darem Niebios, umożliwiającym bezpieczne uderzenie na Iran.