Wielki egzamin

Maciej Rybiński: Ryba lubi pływać

Obawiam się bardzo, że jednak zwycięży egoizm i skończy się na czysto werbalnych reakcjach. Na jakiejś wylizanej rezolucji bez żadnego praktycznego znaczenia. Trudno sobie bowiem wyobrazić, żeby Niemcy poparły zastosowanie naprawdę bolesnych sankcji, na przykład odebranie unijnych gwarancji kredytowych dla rurociągu bałtyckiego. Tego całkowicie nieopłacalnego ekonomicznie projektu, którego jedyny sens leży w ominięciu państw bałtyckich i Polski i wystawieniu tych krajów na szantaż Moskwy. Przy okazji warto wiedzieć, co jakoś się w Polsce przemilcza, że oprócz byłego kanclerza RFN, socjaldemokraty Gerharda Schroedera Niemcy we władzach Gazpromu reprezentują Hans Gornig, b. wiceminister węgla i energetyki NRD, oraz oficer Stasi Mathias Warnig i dwaj tajni współpracownicy policji politycznej - Felix Strehober i Hans Uve Kreher. Jeśli dodać do tego, że strategicznym, prawdziwym celem rosyjskiego ataku na Gruzję było zajęcie i zniszczenie portu Poti, który miał być zmodernizowany i rozbudowany za 135 miliardów dolarów jako port rozładunkowy ropy i skroplonego gazu z Kaukazu na Zachód, jasne jest, że Niemcy nie dopuszczą do jakichkolwiek europejskich sankcji. Tak wygląda europejska solidarność i współpraca. Taki jest sens Lizbony - usankcjonowanie interesów dużych państw jako wspólnej linii politycznej Unii.