WIERSZowisko

Odpowiadam: rzeczywiście poeta przez tzw. realistów, ludzi konkretnych, patrzących na życie trzeźwo odtąd-dotąd - bywa traktowany jako fantasta, nieprzytomny marzyciel z głową w obłokach. Jednak, gdy się temu zagadnieniu przyjrzeć bliżej, może się okazać, że ów marzyciel operujący metaforą jako narzędziem myślenia... jest większym realistą od ludzi potocznie uważanych za realistów. Bo jakimż realistą jest ktoś, kto widzi pod lupą wycinek i na tej podstawie buduje swoją wizję życia!? Kto nie podnosi głowy ku gwiazdom, Kosmosowi, nie odczuwa lęku, zachwytu, zagubienia, znikomości, nie sytuuje siebie na tle Czegoś Większego, ot choćby "obłoków", czyli nie stara się zobaczyć istnienia we właściwych proporcjach, lecz z poczuciem wyższości realisty życiowego pielęgnuje swoja krótkowzroczną przyziemność? Tymczasem się okazać, że to, co wydaje mu się realnością jest tylko fantomem, złudą gdy owa realność pryska jak bańka mydlana na wietrze. Wystarczy, że zmienią się uwarunkowania, system polityczny, że zostanie zwolniony z etatu, że się zestarzeje, że mu zdmuchną sprzed nosa to jego odtąd-dotąd i musi chcąc nie chcąc stanąć oko w oko z Kosmosem, ze starością, z poczuciem przemijalności, tymczasowości, ba, wręcz poetyckiej metaforyczności wszystkiego, czyli z tym, co w wieku produkcyjnym bagatelizował.

...A do druku wybieram dziś wiersz z tomiku "pozwolenie na cud" wydany przez Ośrodek Kultury im. Norwida w Krakowie i przysłany przez Natalię Biesiadę. Mówi o tym, jaki powinien być wiersz, żeby nas wzruszył i poruszył:

Natalia Biesiada

FIZJOLOGIA AUTOTELICZNA

Dobry wiersz się poznaje

kręgosłupem.

Dobry wiersz

to cała armia zachwytów

wzdłuż pleców

i ariergarda w rozsypce,

pomiędzy pierwszym

kręgiem szyjnym

a podstawą czaszki,

pomiędzy pierwszym

a ostatnim uczeniem się

wiersza na pamięć.

Ty masz mnie całować tak,

jakby to był wiersz.

Inaczej zanudzi nas

śmiertelnie

Proza Życia.