WIERSZowisko

(pod redakcją Józefa Barana)

Zdarzają się w Pana tekstach ciekawe metafory, ma Pan otwarte oczy i uszy na świat (myślę o wierszach arabskich). Jest Pan z natury poetą-wrażliwcem, choć z zawodu - szefem firmy, a więc człowiekiem obrotnym i praktycznym. Niektóre fragmenty i cykle słabsze, wypełnione watą słowną, szkoda że zostały opublikowane. Nierówny poziom nie deprecjonuje jednak całości. Pozostaje wrażenie obcowania z barwną osobowością przyciąganą przez piękno, uczucia, fantazję; z duszą, która lubi fruwać a nie pełzać. Wiadomo, że takim ludziom żyje się z rozmachem, ale niełatwo. Radzę przed publikacją następnego zbioru dać go do przeczesania jakiemuś Zoilowi, żeby rzadziej dochodziła do głosu w Pańskiej liryce "amatorskość" warsztatu.

STANISŁAW PAWŁOWICZ

Świeca

Weszła zuchwale na lichtarz

Dumna w płonącym zachwycie

Mimo że za chwil kilka

Zadrży boleśnie jej życie

Plik

zabezpieczam plik

z twoją miłością

wysyłam do bazy serca

kopiując na dysk

enter dla twego dotyku

dla słów i pocałunków

zatwierdzam ciszę

i krzyk tęsknoty za tobą

przesyłam twój zapach

i twój szept

dla zmysłów i nerwów

na drugi dysk wspomnień

enter dla spojrzenia

i bycia z tobą

choćbym ten jeden raz

miał zasnąć w przestrzeni

odtworzę obraz zawsze

i będę się śmiał szczęśliwy

że kiedyś byłaś

tak blisko

Spotkanie

Zagubiony wiersz

Jak letni dym z ogniska

Droga Do Ciebie