WIERSZowisko

W dawnych czasach występowaliśmy w parze (nie znając się osobiście) w różnych omówieniach prasowych, gdyż i ją, i mnie pochwalił za książki debiutanckie gromowładny Artur Sandauer, co spotykało się w połowie lat 70. niekiedy z głosami zazdrości (że to pomyłka wielkiego krytyka itd.). Anna Janko wydala odtąd wiele zbiorków, a parę lat temu powieściowy bestseller "Dziewczynka z zapałkami", udowadniając bezspornie, że ma wielki talent. Ta książka dala jej popularność i stałą rubrykę w "Zwierciadle". Ostatnio Anna Janko wydała tom metafizyczno-liryczne "Wiersze z cieniem", gdzie zamieściła utwory o miłości i przemijaniu, nie gardząc tradycyjnymi środkami poezjowania (rym, rytm). Umiejętność budowania przez autorkę nastroju, "staroświeckiego" wzruszania, tworzenia tajemniczej aury - czynią te wiersze w odbiorze lekturą przejmującą i wdzięczną.

Wydaje mi się, że jest jeden z najdojrzalszych zbiorów poetki i propozycja wyróżniająca się na literackim rynku.

***

Anna Janko

Tęsknota to jest słowo na "ż":

Żarzy, żagwi, żegna, żałuje, żebrze.

Tęsknota to jest słowo na "b"

Boli, blisko, bardzo,

Beznadziejnie, bez końca.

Tęsknota to jest słowo na "t"

Ty

Piosenka bez słów

Niemi kochankowie

Kochają się niemo

Ona nic nie powie

I on nic nie powie

Mgłą zachodzą lustra

Krew śpiewa pod skórą

Milczą jego usta

I milczą jej usta

W srebrnoczarnej ciszy

Tańczą dwa oddechy

On ten taniec słyszy

I ona go słyszy

Bezszelestnie dzicy

Nikomu nie zdradzą

Jego tajemnicy

I jej tajemnicy

Gdy zgasną promienie

Nie rzekną ni słowa

Wszystko jest milczeniem

Wszystko jest milczeniem

***

Urodziłam się komuś

Komuś byłam tłem

Komuś lustrem

Czyjejś tęsknocie użyczyłam imienia

I już mnie nie ma -