Wnętrza - nieuchronne przemijanie

W Pałacu Młodzieży

- Ins_piracją do cyklu Wnętrza stały się pomieszczenia, które nam towarzyszą, obok których żyjemy, lecz najczęściej ich nie dostrzegamy. Często są to stare, zapomniane, sponiewierane wnętrza, do tego stopnia wtopione w naszą codzienność, w koloryt i atmosferę ulic, budynków, że ich obecność jest czymś tak naturalnym, że wręcz nie zauważamy tych miejsc. Nie zwracamy na nie najmniejszej uwagi - _mówi Łukasz Cieśla.
Cykl płócien olejnych jest odbiciem owej szarej rzeczywistości. Smutna, niejednokrotnie pozbawiona nadziei egzystencja, nieuchronność przemijania to zasadniczy motyw obrazów. Całość, utrzymana w ciemnej, monochromatycznej kolorystyce, nie tworzy radosnego klimatu a jednak pozostawia małe światełko nadziei. _Ta, bez względu na okoliczności, zawsze tli się gdzieś w nas - _dodaje Cieśla.
Autor tworząc swoje prace wykorzystuje nie tylko farby, ale i tekturę, worki jutowe. Materiały te wzbogacają przestrzeń i fakturę obrazu. _Powolne umieranie, przeżycia związane z odchodzeniem stale towarzyszyły mi w czasie pracy nad serią Wnętrza. Stąd też w obrazach pojawiają się elementy symbolicznie związane ze śmiercią. Drzwi, schody, czaszka to ustalone przez tradycję znaki przemijania, przejścia ze strefy życia do śmierci - _tłumaczy autor.
Młody artysta jest absolwentem Akademii Pedagogicznej w Krakowie, dyplom zdobył dwa lata temu, w pracowni prof. Stanisława Sobolewskiego. (kis)