Wojna cywilizacji? Sprawa nie jest czarno-biała

Czy nasi polscy muzułmanie w Kruszynianach, a wraz z nimi wszyscy rozumni muzułmanie na całym świecie, bili brawo na wieść o tym, co się stało w czwartek w Barcelonie? Z pewnością wielu przyjęło to ze zgrozą, wielu z zaniepokojeniem i pewnie znów doczekamy się przeprosin ze strony zdrowo myślących wyznawców Proroka. Ale dlaczego oni nie mają siły czy woli, by wpłynąć na swoich radykalnych współbraci?

Klucz do zakończenia wojny cywilizacji leży w rękach samych mahometan. Ale oni sami nie mają siły i sposobu, by przeciwstawić się tym duchowym przewodnikom, którzy wołają: Nie ma łagodnego islamu, naszym celem jest zniszczenie chrześcijaństwa! I znajdują aplauz, zwłaszcza u wielkiej liczby swojej młodzieży. Czy można się więc dziwić rezerwie, jaką okazują wszyscy ci, którzy boją się uchodźców?

Jedno jest pewne. Tych, którzy prawdziwie są uchodźcami, przyjąć trzeba. Choćby po to, by spłacić dług tym wszystkim, którzy od wielu, wielu lat na całym świecie przyjmowali polską emigrację polityczną czy zarobkową. Natomiast rzeczą odpowiednich organów państwa jest, by uniemożliwić napływ takich ludzi, którzy ani myślą podporządkować się prawom i obyczajom kraju, który ich przyjął. Jeśli orientujemy się, co się w Polsce robi i będzie robiło dla prawdziwych uchodźców, nie mamy powodu do wstydu.