Wracam, jestem!

Jak mnie się to widzi, rozumie? Na przyszłość jak to mi wygląda? Tedy zajmę się po kolei długiem mym nieodpisanym, dziś jednak, jakby na miły początek, proponuję tekst, który łącząc aspekty ogólne i prywatne, nastrój mój i obecne stanowisko – ot, nieco tylko poetyckim tym sposobem – naświetla i ujmuje. To tyle dziś. Tytułem jednocześnie powitania i eksplikacji. Po powrocie z Nowego Jorku (gdzie lecę zaproszony na koncert z okazji naszego Święta Niepodległości, 11 listopada) zdam sprawozdanie i z tej podroży. Mam nadzieję, wtedy tu nieobecny, zdołam jednak tam zorientować się, jak to będzie z owym świętowaniem w Warszawie? Gdzie, ponoć na zaproszenie miejscowych (warszawskich?) przeciwników Marszu Niepodległości, czyli przeciwników odradzającego się w Polsce faszyzmu (!) ze wsparciem dołączyć też mają internacjonalistyczne "siły antyfaszystowskie” z Niemiec. No, no... Tu pióro z ręki mej wypada. Jeszcze niedawno tego rodzaju sojusze i owo zorganizowanie "sił postępu”... komuś by się tu przyśniło?

Z innej beczki. Spojrzałem i widzę, że na bilecie na mój lot, mój Boeing posiada dokładny numer 767–300. Czyli ten sam, który właśnie w ubiegłą niedzielę…

Hm… życzyłbym sobie, żeby to był jednak właściwy statek powietrzny. No i najlepiej, żeby to był też kpt. Wrona!