Zaraza

Kamil Cyganik: UJEK SIĘ UCY

Przyklejone uśmiechy, śpiew niemal operowy, taniec, jakiego nie uświadczyłbyś na żadnym wiejskim weselu. Wiem, to mój subiektywny odbiór, ale takiego właśnie spojrzenia na folklorystyczną estradę, spojrzenia wyczulonego na prawdę, nauczyłem się między innymi na Świecie Dzieci Gór.
Był jednak moment podczas tego koncertu, kiedy uśmiechnąłem się i widziałem, że nie tylko ja, bo i widzowie i - co najważniejsze - szczere uśmiechy pojawiły się na twarzach członków zespołu. Podrzucona czapka krakowska zawisła na lampie w świeżo remontowanej sali. Ten jedyny niewyreżyserowany, autentyczny moment wprowadził powiew prawdy.
Dlatego chciałem Wam powiedzieć, moi ostomili, że bardzo lubię w Waszych występach chwile, gdy jakiejś dziewczynie spadnie chusta, al bo chłopak musi zrzucić rozwiązany kierpec. Lubię i czekam na te fragmenty, które są niezaplanowane przez reżyserów, prawdziwe.
A jeszcze bardziej podobają mi się sytuacje w waszych występach, które wyglądają na niezaplanowane, niedotknięte myślą reżyserską instruktorów. To przecież w nich tkwi siła przygotowanych przez Was inscenizacji na ŚDG, bo z nich płynie PRAWDA o Was i Waszej tradycji.
Szukajcie, proszę, tej PRAWDY, byście na scenie nie GRALI, lecz BYLI.