Zbigniew Wassermann

Urodził się 17 września 1949 r. w Krakowie. Po ukończeniu w 1972 r. studiów na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego rozpoczął pracę w Prokuraturze Powiatowej w Chrzanowie, w 1975 r. na krótko trafił do Prokuratury Powiatowej w Jaworznie. W latach 1975-1984 pracował w Prokuraturze Rejonowej w Brzesku. Od 1984 r. w Krakowie, do 1989 r. - w Prokuraturze Rejonowej Kraków-Krowodrza, w latach 1989-1991 - jako zastępca szefa Prokuratury Wojewódzkiej. W 1991 r. został odwołany z tego stanowiska i zawieszony w czynnościach zawodowych (zarzucano mu upolitycznienie urzędu). W tym czasie zasiadał w Komisji ds. Weryfikacji Pracowników Służby Bezpieczeństwa i publicznie krytykował Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji za decyzje w sprawie weryfikacji funkcjonariuszy SB oraz nieprawidłowości w działaniach dotyczących m.in. sprawy zabójstwa Stanisława Pyjasa.

Do pracy w prokuraturze (został wtedy rzecznikiem prasowym krakowskiej Prokuratury Apelacyjnej) wrócił w 1993 r., kiedy ministrem sprawiedliwości został Zbigniew Dyka, który razem ze Zbigniewem Wassermannem działał w duszpasterstwie prawników. W latach 80. nie zapisał się do pierwszej "Solidarności", ale w postępowaniach przeciwko działaczom opozycji starał się zachowywać bezstronnie i uczciwie.

Do świata wielkiej polityki Zbigniew Wassermann wkroczył w 2000 r. Ówczesny minister sprawiedliwości miał mu zaproponować stanowisko szefa Prokuratury Krajowej. Wtedy pojawiły się spekulacje, że tej nominacji sprzeciwiał się Urząd Ochrony Państwa. Premier Jerzy Buzek nie zdecydował się na nominację, więc Zbigniew Wassermann tylko pełnił obowiązki prokuratora krajowego. Po dymisji ministra sprawiedliwości Lecha Kaczyńskiego czynnie zaangażował się w działalność Prawa i Sprawiedliwości.

23 września 2001 r. po raz pierwszy został wybrany na posła. Od tego czasu nieprzerwanie zasiadał w Sejmie. 31 października 2005 r. został powołany na ministra - członka Rady Ministrów, koordynatora służb specjalnych w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza. Stanowisko to utrzymał, gdy premierem został Jarosław Kaczyński.

Ważną częścią jego poselskiej działalności była praca w komisjach śledczych. W trakcie swojej pierwszej kadencji zasiadał w komisji śledczej w sprawie PKN Orlen (był jej wiceprzewodniczącym). Od listopada ubiegłego roku był członkiem komisji śledczej ds. afery hazardowej. Wprawdzie w grudniu został wyłączony z jej prac w związku z planowanym przesłuchaniem go w charakterze świadka, ale po złożeniu zeznań w styczniu 2010 r. wrócił w jej skład.

Przez kilka lat w Małopolsce głośno było także o rywalizacji w PiS frakcji Zbigniewa Ziobry i Zbigniewa Wassermanna. Jeszcze niedawno to Zbigniew Ziobro był pierwszoplanową postacią tej partii w regionie, ale po wyborach parlamentarnych w 2007 r. jego pozycja w Małopolsce słabła, a po tegorocznych wyborach do Parlamentu Europejskiego całkowicie odsunął się od spraw lokalnych. W ostatnim czasie decydujący wpływ na politykę w regionie miał więc Zbigniew Wassermann. To jemu przypisywano zbliżenie PiS do urzędującego prezydenta Krakowa Jacka Majchrowskiego. To jego nazwisko było wymienianie najczęściej jako potencjalnego kandydata PiS na prezydenta Krakowa.

Osierocił żonę i troje dorosłych dzieci.

(GEG)