Zderzenia cywilizacji

Marcin Wolski: SPRAWKI Z WARSZAWKI

- Panie, jakie zderzenie, kooperacja, koegzystencja i globalizacja! Ja jestem najlepszym przykładem - w domu sprząta mi Białorusinka, do knajpy chodzę u Turka, kupuję chińskie badziewie u Wietnamczyków, a leczy mnie Mongołka...

- A ma pan dzieci?

- Oczywiście. W Londynie!

Zapytałem, co myśli w tym kontekście o Orianie Fallaci, ale stwierdził, że nie zna się na gwiazdach rocka.

Przypuszczalnie dwa tysiące, no 1800 lat wcześniej rozmowa z obywatelem Rzymu wyglądałaby podobnie. Imperium miało się świetnie, zajmowało centrum, a właściwie całość świata, po którego obrzeżach pętały się garstki niedomytych barbarzyńców, pełnych pokory wobec hegemona. Jeśli był problem, wysyłało się ekspedycję karną do Dacji, Partii czy Numidii i legiony robiły porządek. A to, że było coraz więcej rozwodów i aborcji, rodziło się coraz mniej dzieci, rosło zobojętnienie na rzeczy wspólne, upadały tradycyjne wartości, których wypadało się wstydzić, to nie był temat do zastanowienia. Brak rąk do pracy uzupełniali przyuczeni imigranci, po pewnym czasie okazało się, że można ich wykorzystywać w armii, naturalnie zawodowej, bo od dawna już nikt nie walczył dla idei. Pewnego dnia, kiedy zabraknie żołdu, taka armia zada druzgocący cios imperium. Bywa.

Potem nastało wprawdzie 10 wieków regresu, wojen, analfabetyzmu, ale Europa, miks cywilizowanych i barbarzyńców wyszła z nich zwycięsko i podbiła świat. Może i tym razem będzie podobnie - człowiek jako gatunek przetrwa i jeszcze się umocni, jednak nie sądzę, aby Chińczycy, Arabowie czy Hindusi mieli fascynować się czymkolwiek poza naszą techniką. I dlatego trochę mi żal tych naszych kościółków, praw jednostki, swarliwej demokracji, postrycerskich obyczajów, pana Boga, z którym się dyskutuje i świętych, do których można dołączyć. A także wielu innych drobiazgów, które w gruncie rzeczy nie są nikomu do niczego potrzebne.