802 procent normy

Prezentacja przypomina klimat niezwykłych czasów z całym ich bagażem. Radościami i smutkami początków PRL-u, wielkimi historiami i drobną codziennością nowego, socjalistycznego miasta. Patrzymy na grupę mężczyzn, z których każdy ma na piersi szarfę z napisem 314 proc, 220 proc. czy 349 proc. To przodownicy pracy. Stoją sztywno wyprostowani, na ich twarzach nie ma uśmiechu. Nie ma dumy z osiągnięć. W szarych strojach przypominają raczej więźniów niż bohaterów masowej wyobraźni. Występują nie jako ludzie znani z imienia i nazwiska, lecz jako liczby. Czuje się w tym zdjęciu klimat czasów, kiedy człowiek mierzony był w procentach normy. Nie ma nikogo z napisem 802 proc., ale to nie jest ważne. 349 proc. jest równie absurdalne. Obok kilka kobiet w gumiakach, w waciakach ubrudzonych wapnem. Bo do budowy potęgi nowego ustroju potrzebne były wszystkie wolne ręce.
Wystawa pozwala poczuć klimat epoki. Oglądamy zarówno słynnych przodowników pracy, jak i ludzi pod natryskami, w strojach kąpielowych albo szereg dam u fryzjera w modnie skrojonych sukienkach, z suszarkami na głowie. To zapis całej historii miasta, które miało być zapowiedzią nowych, lepszych czasów. Przeglądając te zdjęcia, można zaobserwować, jak w poukładane i zaplanowane przestrzenie wkroczyło codzienne życie. Ktoś jeździ na motorze, ktoś wyszedł na spacer w cieniu drzew. Dla wielu Nowa Huta pozostała symbolem komunizmu. Dla jej mieszkańców stała się po prostu domem.
Wszystko dzieje się we wnętrzu budynku dawnego kina Światowid (os. Centrum E 1), które wydaje się przestrzenią wręcz wymarzoną do prezentacji tej wystawy. Pamięta tamte czasy i tamtych ludzi.
Obraz i przestrzeń stworzyły jedną niemal multimedialną opowieść o dzielnicy powstałej w cieniu kombinatu. W czarno-białym poemacie Makarewicza i Pentala drzemie historia o tym, czym przez te lata stała się Nowa Huta.
Na wystawie ogłoszono oficjalnie, że w budynku kina Światowid otwarty zostanie oddział Muzeum Historii Polski w Warszawie. (ŁUG)