Boulevard nad Wissisipi

   Założone na początku XIX wieku Memphis przyjęło nazwę od położonej nad Nilem pradawnej stolicy starożytnego Egiptu. Ale to nie wzniesiona z nierdzewnej stali nad rzeką Missisipi, wielka - bo wysoka na 97 metrów - piramida, jest magnesem przyciągającym niezliczone rzesze pielgrzymów to tego miasta. Memphis - to niekwestionowana stolica fanów, a można powiedzieć, wyznawców Elvisa Presleya, gdzie przybywają oni ze wszystkich stron świata.
   To miasto uczciło pamięć najsłynniejszego obywatela, nadając nazwę Elvis Presley Boulevard jednej z arterii prowadzących do Gracelandu, siedziby ich bożyszcza. Już wkrótce zostanie uroczyście otwarty nasz polski bulwar jego imienia i jak zapewniają krakowscy wielbiciele talentu Elvisa, będzie to drugi taki na świecie. O ile ten pierwszy stał się z czasem pasażem handlowym oferującym tysiące pamiątkowych drobiazgów nawiązujących do etosu nieśmiertelnego Elvisa, temu drugiemu grożą zupełnie inne niebezpieczeństwa.

Gdzie on jest?

   Gdzież znajduje się ten nasz krakowski bulwar? To niewielka alejka położona na stoku Skał Twardowskiego, stromo opadająca w kierunku innej wielkiej rzeki - Wisły. Pomysł uczczenia Elvisa zrodził się przed wielu laty, ale materializuje się dopiero dzisiaj. Zadbano przy tym, aby było to miejsce niezwykłe i niepretensjonalne, a jednocześnie dopasowane do otaczającego krajobrazu.
   Postanowiono ustawić u podnóża alei wielki monument skalny z nazwą "właściciela" bulwaru, a nieco dalej - inny skalny blok, spełniający rolę "ławeczki", dla spragnionego kontemplacji i odpoczynku wędrowca. Nie mogły to być bloki białego jurajskiego wapienia, z którego zbudowane są Skały Twardowskiego, bo "zginęłyby" w otoczeniu wielu innych znajdujących się w pobliżu wychodni tych skał. Wybór padł na piękny wapień ciemnopopielatej barwy, eksploatowany w kamieniołomie w Czatkowicach niedaleko Krzeszowic.

Okruch geologii

   W okresie dolnego karbonu, około 350 milionów lat temu, na północ od dzisiejszych Krzeszowic znajdował się płytki, ciepły, epikontynentalny zbiornik morski. Na jego dnie, określanym jako platforma węglanowa, osadził się miąższy kompleks wapieni, bogatych w skamieniałości, takie jak: korale, ramienionogi, małże, mszywioły, ślimaki, stromatopory, liliowce, jeżowce, a nawet krasnorosty.
   Wapienie te zawierają także charakterystyczne struktury sedymentacyjne, np. w postaci horyzontalnej laminacji, i biosedymentacyjne - stromatolity, onkolity i pizolity. Wszystkie te cechy widoczne są najlepiej na zwietrzałej powierzchni wapieni.
   Skały te określane są w żargonie geologicznym jako wapienie "węglowe", co związane jest oczywiście z ich występowaniem w węglonośnym okresie karbońskim. Ich naturalne wychodnie możemy obserwować w zboczach dolin potoków: Czernki, Eliaszówki Racławki i Szklarki. Były one i są nadal eksploatowane, dawniej jako kamień dekoracyjny, dzisiaj - dla potrzeb przemysłu metalurgicznego, cukrowniczego i innych.
   Najsłynniejszym miejscem niegdysiejszej eksploatacji jest tzw. Czerwona Ścianka, pozostałość dawnego kamieniołomu w lewym brzegu Doliny Czernki w Czernej, objęta ochroną jako pomnik przyrody nieożywionej.
   Innym atrybutem dolnokarbońskich wapieni tego rejonu jest występująca w nich sieć kopalnego krasu. Proces krasowienia tych skał miał miejsce niedługo po ich zdeformowaniu w orogenezie hercyńskiej pod koniec ery paleozoicznej i doprowadził do powstania systemu zachowanych do dzisiaj niewielkich podziemnych tuneli i studzien. Te wijące się puste przestrzenie zostały częściowo wypełnione tzw. osadem wewnętrznym, często o charakterze gliniastego namuliska zabarwionego wodorotlenkami żelaza na rdzawobrunatny kolor.
   Właśnie dwa takie ukształtowane procesami krasowymi bloki skalne zostały wytypowane spośród wielu innych na strażników polskiej mutacji Elvis Presley Boulevard. Mają niepowtarzalne kształty i bogatą rzeźbę powierzchni, przypominając nieco nadmiernie wyrośnięte kamienne ozdoby japońskich miniaturowych ogródków.
   Zanim jednak osiądą na miejscu przeznaczenia, nabiorą artystycznej "ogłady" doświadczoną ręką znanego krakowskiego plastyka Jerzego Bratańca.

Interaktywny pomnik

   Lubimy zbierać i gromadzić pamiątki. Ci, którym udało się zawędrować do Gracelandu, mogli skorzystać z bogatej oferty sklepików przy Elvis Presley Boulevard. Gorzej przedstawia się sytuacja z naszym, krakowskim bulwarem - nie ma sklepów z pamiątkami! Nie dość, że łupem kolekcjonerów padają kolejne tabliczki z nazwą alejki, fani Elvisa zaczęli pomalutku "pobierać" fragmenty z przygotowywanych na jego cześć kamiennych monumentów, zanim jeszcze trafiły na swoje miejsce. Ale nie popadajmy w rozterkę - brać, czy nie brać. Każdy uczestnik uroczystego otwarcia alei Elvisa Presleya na krakowskich Skałach Twardowskiego otrzyma pamiątkowy kawałek skały pochodzący z tego samego kamieniołomu co te, ofiarowane Elvisowi.
   W imieniu organizatorów uroczystego otwarcia Bulwaru Elvisa Presleya zapraszam wszystkich fanów i sympatyków jego twórczości na sobotę, 18 czerwca na godz. 12. Zbierzemy się u podnóża alei, nieopodal toczącej swoje wody Wis... sisipi i nie zapomnijmy zabrać ze sobą dzieci, a może wnuków, no i oczywiście gitary i aparatu fotograficznego. Taki dzień się zdarza raz.
JACEK RAJCHEL
   18 czerwca 2003 r. podjęta została - przez Radę Miasta Krakowa - uchwała o nazwaniu jednej z ulic naszego miasta imieniem Elvisa Presleya. Twórcą pomysłu i animatorem uświetnienia tego miejsca był Jan Blajda, przewodniczący Komitetu Organizacyjnego "Aleja Elvisa Presleya", członek Królewskiego Klubu Elvisa "Good Luck Charm". Szczęśliwy finał całego przedsięwzięcia możliwy był dzięki bezinteresownemu wsparciu wielu osób prywatnych oraz instytucji, przede wszystkim Kopalni Wapienia Czatkowice.