Bzyg. Owad przebrany za osę

Barometr Bartusia - krakowska gastronomia walczy z pandemią i niemądrym prawem

Przebranie za osę sprawia, iż potencjalny zjadacz owadów zacznie się wahać. Jadalny czy jadowity? Ułamki sekund decydują o życiu bzyga. Tym samym mogę stwierdzić, iż wobec przeważającej części populacji dwunogów mimikra spełnia swoje zadania. Starczy tylko zachować odrobinę zimnej krwi, by zauważyć fałszerstwo.

Po pierwsze duża, musza głowa z liżąco-ssącą trąbką. Zaś osy mają solidne żuwaczki do ćwiartowania zdobyczy. Po drugie, jedna para skrzydeł, gdy każda osa ma dwie. Po trzecie, żadna osa, trzmiel czy pszczoła nie potrafi wykonywać powietrznych akrobacji. Nie cofnie się w tył lub przód niczym helikopter.

I najważniejsze u bzyga nie zajdziecie ani śladu żądła. Krótko mówiąc, owad całkowicie niegroźny. Przy okazji, zdecydowana większość bzygów to szalenie pożyteczne stworki. Dorosłe zapylają kwiaty wspomagając w tej arcyważnej roli pszczoły. Na miód nie ma co liczyć (szkoda!), ale za to ich potomstwo to bezlitośni zabójcy mszyc. Robakowata larwa wyłazi na żer wieczorem. Choć ślepa i przeraźliwie powolna do wschodu słońca pochłonie setkę mszyc.

I tak noc w noc przez trzy tygodnie nim zamieni się dorosłego bzyga. Ten zaś czym prędzej odbędzie gody, złoży setki jaj i cała historia powtórzy się od początku. Po mszycach nie zostanie ani śladu. Jednym słowem, najlepszy wróg naszych wrogów, jakiego można sobie wyobrazić.