Fuj!dacje?

Fundacje i stowarzyszenia są w Polsce dziesięć razy cherlawsze niż w Skandynawii. Polak raz w roku wesprze Caritas i Orkiestrę i myśli, że działa. Szlachetna Paczka to fenomen i być może zalążek czegoś, co w cywilizowanych krajach normalne: zaangażowania motywowanego troską o bliźnich, otoczenie, świat.

Kocham Paczkę! Nie tylko za szlachetne efekty, ale i dlatego, że wiem, ile kosztuje taka aktywność. Wraz z przyjaciółmi poświęcamy ciężko zarobione pieniądze i cenny czas. Cieszy nas uśmiech tych, którym pomagamy, ale jakże często słyszymy od biernych rodaków: „Ileś się nachapał?”. Nie zraża nas to. Ale smuci.

Smuci podobnie, jak haniebny i głupi hurtowy atak części mediów na fundacje i stowarzyszenia. Wiem, miał być wymierzony w organizacje „niesłuszne”. Ale przecież łatwo może się obrócić przeciwko wszystkim, w tym „słusznym”. Oto dowiadujemy się np. z tego ataku (bo nie sposób go nazwać materiałem dziennikarskim), że sytuacja, w której połowa dochodów organizacji idzie na wynagrodzenia, jest podejrzana. A ja znam organizacje będące zapleczem obecnej władzy, czyli „słuszne”, w których prawie STO PROCENT wpływów idzie na wynagrodzenia!

Czy to źle? Skąd! Jedne organizacje, jak moja, działają w pełni społecznie, inne zatrudniają ludzi, by profesjonalnie zbierali środki i przekazywali je potrzebującym, jeszcze inne utrzymują etaty po to, by pełnić odmienne, ale równie pożyteczne społecznie role: propagują małe ojczyzny, wartości, idee, bohaterów, odnawialne źródła energii itp.

Razem organizacje te tworzą tzw. trzeci sektor, który w krajach rozwiniętych zatrudnia nawet 40 proc. ludzi. Strategia naszego rządu zakłada, że za kilka lat w Polsce będzie podobnie. To wspaniale! Ale nie sądzę, by udało się ten cel zrealizować pod ostrzałem głupiej propagandy odstręczającej od działania tych niewielu, którym się chce.