Najgorzej mają nietoperze. Powinny już zasypiać, a aura nie pozwala

Była chwila mrozu, a tu proszę, złota polska jesień. Przeżyło też sporo nocnych owadów, które aż się proszą o skonsumowanie. I jak tu spać, jak? W przedsionku dużego kościoła, tuż przy ramie wielkiego malowidła wypatrzyłem cztery nietoperze. Małe, drobne, ciemnej barwy. Może karliki, może nocki.

Wróciłem następnego dnia z latarką i lornetką. Nawet miałem zgodę na niestandardowe zachowanie w świątyni, lecz po zwierzakach nie było śladu. Pewnie odleciały korzystając z szeroko otwartych drzwi. Tak poważnie, to długa i ciepła jesień nietoperzom nie służy.

Zgodnie z zegarem biologicznym powinny odlecieć na zimowiska. Jaskinie, piwnice, zimne lochy, gdzie hibernują. Ciepłota ciała spada do kilku stopni, oddechy i uderzenia serca są praktycznie niewyczuwalne. W takim stanie zużywają minimalne ilości energii zgromadzonej w zapasach tłuszczu. Cóż to za zapasy! Kilka, kilkanaście gramów sadła w zależności od wielkości zwierzaka.

Najmniejsze nietoperze ważą tyle co łyżka wody, największe borowce, pięćdziesiąt gramów. Wybudzone zużywają rezerwy, a jeśli nie zdołają ich odbudować, zginą w połowie zimy. Żyjemy w klimacie niebywale zmiennym. Jeśli z północy pechowo zawieje mrozem, to przebudzone nietoperze wpadną w pułapkę. Jak los człowieka w stanie zagrożenia życia z gasnącym telefonem komórkowym w dłoni.