Nasza rozmowa. Cie(kawa) pasja Dawida

WIDEO: Magnes. Kultura Gazura

Latte czy espresso? A może cappuccino?

Latte. Po pierwsze dlatego, że jest po prostu smaczna i delikatna, a po drugie, że można na niej narysować wzór i pięknie się dzięki temu prezentuje.

Jest tyle różnych napojów. Dlaczego właśnie kawa?

Dlatego, że jest ciekawa. Ciekawe jest to, skąd pochodzi, ile gatunków rozróżniamy i czym one się różnią. Najczęściej używamy mieszanki kaw robusty z arabicą, a ta najlepsza to 100-procentowa arabica. Poza tym zwykle pijemy kawę parzoną, albo rozpuszczalną, a przecież wybór jest znacznie szerszy. Na bazie espresso można przygotować mnóstwo rodzajów kaw.

Co pana skłoniło żeby zająć się nią zawodowo?
Raczej kto, a nie co, bo Pani Renata Lebiedzka, nauczycielka baristyki w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych-Małopolskiej Szkole Gościnności w Myślenicach. Opowiadała o kawie z taką pasją, że po prostu mnie nią zaraziła. Potem, jeszcze będąc w szkole poszedłem na kurs latte art, czyli rysowania na kawie. Prawdziwą lekcją praktyczną był natomiast kurs, na który wysłano mnie, gdy trafiłem do pracy w kawiarni.

Kawę pije każdy, albo prawie każdy z nas. Każdy z nas też codziennie ją parzy. Jakie Pana zdaniem błędy najczęściej popełniają amatorzy?

Najczęstszy to zalewanie kawy wrzątkiem, podczas kiedy woda powinna mieć ok. 90 stopni Celsjusza. Taka o temperaturze 100 stopni powoduje, że kawa się pali i będzie w niej zdecydowanie dominować gorycz.

W czym tkwi pański sekret parzenia doskonałej kawy?

Nie mam takiego sekretu, staram się po prostu trzymać zasad parzenia kawy. Wpływ na smak kawy ma wiele różnych czynników, począwszy od tego jak grubo zmielimy ziarna, przez to z jaką siłą ubijemy ją w kolbie, po - o czym już mówiłem - temperaturę wody.

W Mistrzostwach Baristów Green Caffè Nero 2019, które właśnie pan wygrał był pan najmłodszym stażem finalistą. Czym zatem pokonał pan konkurencję, bo wiemy już, że nie doświadczeniem?
Sam byłem zaskoczony, że tak się to potoczyło. Pamiętam, że na etapie regionalnym byłem niezadowolony ze swojej prezentacji, a jednak okazało się, że była najlepsza. Na finał do Warszawy pojechałem już z nieco większą pewnością siebie, ale i tak wymyślenie swojego autorskiego drinka na bazie espresso było dużym wyzwaniem i niełatwo byłoby mu sprostać, gdyby nie pomoc m.in. Asi. Dlatego chciałabym podziękować tym, którzy mnie cały czas wspierali. Była to Asia, moja kierowniczka, mój trener Dominik, który rok temu zdobył mistrzowski tytuł i którego ja teraz broniłem, Kinga, moja narzeczona i wreszcie mój tata, który jest stolarzem i zrobił dla mnie deski, na których podałem swoją kawę podczas prezentacji. Gdyby nie oni, nie cieszyłbym się dziś z tytułu mistrza polski. To także ich sukces.

Aktualnie przygotowuje się Pan do Mistrzostw Świata. Na czym polegają „treningi”, jeśli można je tak nazwać?
Zawody odbędą się 9 października w Londynie i weźmie w nich udział ośmiu zawodników z ośmiu krajów. Wiem już, że do przygotowania będą: espresso single, cortado i autorski drink kawowy.
Dlatego przygotowania będą polegać na doskonaleniu tych kaw, aż będą perfekcyjne. I to nie tylko w smaku. Cortado, czyli espresso z niewielką ilością mleka wieńczy się rysunkiem serduszka, a że podawane jest w małej filiżance tym bardziej trzeba uważać, żeby serduszko wyszło ładne i symetryczne. Będzie się trzeba skupić, żeby opanować stres.

Już za moment rozpocznie pan studia. Czy dla zarządzania porzuci pan baristykę?

Zdecydowanie nie. Baristyka to już nawet nie hobby, to pasja, a nawet więcej. Będę studiował zaocznie, więc nauka nie będzie kolidowała z pracą.