Piękny dzięcioł zielony. Opanował technikę kopania w ziemi

FLESZ - Apel do ozdrowieńców: oddawajcie krew

Zielony dzięcioł poszedł na łatwiznę. Żyje z tego co znajdzie na ziemi. Żadnego kucia w drewnie w poszukiwaniu larw owadów. Latem biega po leśnych ścieżkach i pracowicie zbiera mrówki. Gustuje w czerwonych, które są najbardziej zażarte i potrafią boleśnie ukąsić. Cóż, widać lubi pikantne przekąski...

Wyjątkowo długi i lepki język upodabnia do mrówkojada. Z lubością wyciąga larwy mrówek z mrowisk i zgrania dorosłe owady całymi garściami. Oczywiście nie pogardzi też większymi owadami, ale to raczej dodatek do diety niż jej podstawa.

Pewnie zapytacie, a co z zimą? Mrówki, główny składnik jest praktycznie niedostępny. Na inne owady nie ma co liczyć, gdyż kucie w drewnie nie wchodzi w grę. I tu najciekawsza część historii. Zielony dzięcioł opanował technikę kopania w ziemi. Wypatrzy mrowisko nawet pod śniegiem i wydrąży korytarze sięgające metra. Dotrze do ospałych owadów i zapełni żołądek. Do tego samego mrowiska wraca nawet kilka razy. Tym sposobem spokojnie doczeka wiosny.

Ostatnimi czasy napastuje ule. Potrafi wybić niewielki otwór w ścianie i ku zgrozie bartników zmasakrować pszczelą rodzinę. Znam jedną pasiekę, którą nawiedzał ten sam okaz. Zrozpaczony właściciel już miał zamiar obić ule blachą, ale na szczęście pomalowanie ścian zniechęciło zielonego zbója.