Putin jako recepta na polską jedność

Ciekawe, czy dziś byłby tak skory do oddania Rosjanom śledztwa w sprawie katastrofy tupolewa, jak przed czterema laty?

Nie ma co jednak drwić z premiera. Ważne jest, że dzisiaj stanął na wysokości zadania. Dobrze byłoby jednak, gdyby za stanowczymi słowami szły czyny i polska armia, która jest jedynym pewnym gwarantem naszej niepodległości, stała się czymś więcej niż kilkoma świetnymi jednostkami specjalnymi, otoczonymi przez morze przestarzałych i źle wyszkolonych oddziałów, bez szans na współczesnym polu walki.

Wielu Polaków zachodzi w głowę, co w ostatnich dniach stało się z Jarosławem Kaczyńskim. Część komentatorów śmieje się, że prezes PiS buduje wehikuł czasu, by po podróży w przeszłość zrezygnować z występu na Majdanie u boku banderowców ze Swobody.

Ponoć bardzo zezłościł swoim show twardy elektorat prawicowy z Podkarpacia, obawiający się żądań terytorialnych ukraińskich nacjonalistów. Inni komentatorzy uważają jednak, że milczenie Kaczyńskiego ma głębsze, bardziej patriotyczne podstawy. Lider PiS pokazuje klasę, chowając do kieszeni stare urazy w imię wyższych wartości i pozwalając rządowi prowadzić politykę.

Prawdziwie szokujący jest jednak zwrot na lewicy. Nikt tak ostro i celnie nie obnaża hipokryzji Putina, jak Włodzimierz Cimoszewicz. Nawet Leszkowi Millerowi wymknęły się ironiczne uwagi pod adresem władcy Kremla, którego dotychczas lubił zachwalać.

Co to wszystko znaczy? Chyba to, że Putin swoją bezwzględną i szybką akcją na Krymie bardzo nas wszystkich nastraszył. Chciałbym wierzyć, że jest to strach mobilizujący, a nie paraliżujący.