Stolica Apostolska mianowała nowego biskupa pomocniczego

Namaszczenie Krzyżmą św. Fot. Marian Paluszkiewicz

W Katedrze Wileńskiej odbyła się konsekracja nowego biskupa Arūnasa Ponišaitisa. Wczoraj, w dzień św. Kazimierza, został on mianowany biskupem pomocniczym Archidiecezji Wileńskiej w związku z odejściem z czynnego duszpasterstwa wieloletniego biskupa Juozasa Tunaitisa oraz mianowanym także biskupem honorowym Sinna (aktualna Turcja).

Na długo przed rozpoczęciem uroczystości ciągnęły już tłumy wiernych do Katedry. Podstawowym konsekratorem, który udzielił sakry (święceń biskupich) biskupiej był Jego Eminencja kardynał Audrys Juozas Bačkis. Towarzyszyli mu biskupi z innych diecezji oraz kardynał z Ameryki. Mszę świętą celebrowali wszyscy biskupi (jeden z nich zemdlał podczas uroczystości) i około 200 księży z Diecezji Wileńskiej, Wyłkowyskiej, Kowieńskiej, Telszewskiej. Z tych też diecezji przyjechało sporo wiernych, w tym dużo z parafii, w których kiedyś pracował ks. Arūnas. Zebrała się też liczna jego rodzina.

W Kościele Rzymsko-Katolickim kapłan mianowany przez Stolicę Apostolską otrzymuje sakrę biskupią w ciągu trzech miesięcy od otrzymania potwierdzenia na piśmie. Obrzęd odbywa się zwykle w katedrze i, zgodnie z Soborem Watykańskim II, w języku narodowym.

Przed udzieleniem sakry odczytano pismo Stolicy Apostolskiej z prośbą udzielenia kandydatowi święceń biskupich. Chór śpiewał Litanię do Wszystkich Świętych, gdy tymczasem kandydat na biskupa, na znak całkowitej pokory i oddania się Bogu, leżał krzyżem. Potem złożył przysięgę na Ewangelię, że pragnie i będzie ze wszystkich swoich sił służyć Kościołowi i ludziom, został też namaszczony Krzyżmą św. (olejami św.). Podczas odmawianej modlitwy nad głową biskupa trzymano Ewangelię. Jest to widzialny znak tego, że najważniejszym w życiu duszpasterza jest krzewienie Ewangelii.

Nowy biskup podczas święceń otrzymał także insygnia biskupie, które dają mu nie tylko określoną władzę, ale i obowiązek z całych sił i z pełną troską paść swoje owce. Podstawowe insygnia biskupie to: Pastorał (kij pasterski), na znak tego, że powinien w swojej posłudze kierować się zasadami Kościoła. Mitra (wysokie rozcięte po bokach nakrycie głowy) symbolizuje dążenie do świętości. Pierścień, wkładany na prawą rękę, jest zewnętrznym symbolem zaślubin z Kościołem. Podczas nakładania Pierścienia kardynał wypowiedział takie oto słowa: „Przyjmij ten pierścień jako znak wierności, bo z niezłomną wiernością masz bronić jedności świętego Kościoła, Oblubienicy Chrystusa”.

Modlitwy, owacje, kwiaty — Wielki Hymn „Ciebie, Boże wysławiamy”.

 Julitta Tryk

 KS. BP ARŪNAS PONIŠKAITIS

Arūnas Poniškaitis urodził się w 1966 roku w rejonie szakiajskim w bardzo religijnej rodzinie. Szkołę średnią ukończył w Wyłkowiszkach. W r. 1987 wstąpił do Seminarium Duchownego w Kownie, które ukończył w r.1992 i otrzymał świecenia kapłańskie. W Rzymie na Uniwersytecie Papieskim ukończył teologię i w 1997 roku zrobił licencjat z teologii, a w 2001 roku zrobił doktorat z teologii. Po powrocie na Litwę pracował w rejonie olickim, w Mariampolskim Seminarium pełnił funkcję ojca duchownego, wykładał teologię na uniwersytecie Witolda Wielkiego. W 2005 roku papież nadaje mu tytuł kapelana monsiniora.