Szpitale i przychodnie poszukują specjalistów niemal wszystkich branż medycznych. Bezskutecznie. Chcą dobrze płacić, ale nie mają komu

Dopiero 3-5 lat temu resort zdrowia poczynił kroki na rzecz utworzenia nowych kierunków kształcących kadry medyczne, a także zwiększenia liczby miejsc na kierunkach już istniejących. Jednak zdaniem dr. Adama Kozierkiewicza te mocno spóźnione działania nie poprawią sytuacji pacjentów.

PRZECZYTAJ KOMENTARZ AUTORKI: Na katastrofę rządy pracowały przez lata

- Zważywszy, że kształcenie lekarza trwa minimum 10 lat, medycy z „nowego” naboru wejdą na rynek pracy najwcześniej za 6 lat. Do tego czasu setki ordynujących dziś specjalistów przejdą na emeryturę (obecnie co trzeci pracujący jest w wieku emerytalnym - przyp. red.). Po drugie żyjemy coraz dłużej i zapotrzebowanie na usługi medyczne wzrośnie - argumentuje ekspert.

W jego ocenie, skuteczną receptą byłoby odciążenie lekarzy od czynności biurokratycznych, zajmujących im ok. 4 godz. dziennie. Gdyby część takich obowiązków przejęli od lekarzy asystenci, czas poświęcany „papierologii” medycy zredukowaliby do dwóch godzin. Z wyliczeń eksperta wynika, że dzięki temu na rynku pracy „pojawiłoby” się ok. 25 tys. „nowych” specjalistów.

Ale działania muszą być wielokierunkowe. Jednym z postulowanych jest „import” cudzoziemców. Podczas II Polsko-Ukraińskiej Konferencji Medycznej zorganizowanej w szpitalu im. Jana Pawła II w Krakowie lekarze zza wschodniej granicy deklarowali gotowość podjęcia wysiłku na rzecz nostryfikacji dyplomu w Polsce i podjęcia u nas pracy. Zdaniem dr Anny Prokop-Staszeckiej, dyrektorki szpitala, innego wyjścia nie mamy.

Firma Paragona, zajmująca się rekrutacją lekarzy do krajów UE, otworzyła w Piasecznie pod Warszawą kampus szkoleniowy, oferujący m.in. naukę języka oraz zasad funkcjonowania szwedzkiego, norweskiego czy brytyjskiego systemu opieki zdrowotnej. Niestety, zainteresowanie wśród lekarzy jest bardzo duże. Przy czym - co znaczące - pytają nie tylko o wynagrodzenia, ale, w równym stopniu, o kwestie bezpieczeństwa i komfortu pracy.

Równocześnie z najnowszego raportu Manpower Life Science „Niedobór talentów w branży medycznej” wynika, że największe problemy polskie szpitale mają z zatrudnieniem pediatrów i internistów ( brakuje ich 23 proc.), anestezjologów (21 proc.), chirurgów (15 proc.), a także medyków ratunkowych (13 proc.).

Według Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju w Polsce na 1000 mieszkańców mamy zaledwie 2,2 lekarza, podczas gdy unijna średnia wynosi blisko 4.

Jak pracują lekarze?

Zdaniem ekspertów, warunkiem poprawy dostępności do opieki zdrowotnej w Polsce jest ograniczenie obowiązków biurokratycznych lekarzy. Dr Adam Kozierkiewicz wyliczył, że zmniejszenie im tych zadań tylko o połowę „zwiększyłoby” liczbę specjalistów aż o 25 tys.!

Fundamentalną poprawę przyniosłoby też przekazywanie zadań zdecydowanie nadużywanej Ambulatoryjnej Opieki Specjalistycznej do podstawowej opieki zdrowotnej (POZ). - Pacjenci wciąż dobijają się do specjalisty tylko po wypisanie recepty czy skierowania. Czują się bezpieczniej, jeśli uczyni to kardiolog czy laryngolog, nie zaś lekarz rodzinny. Ale tym samym wydłużają kolejki tym, którzy potrzebują pilnej diagnozy! - alarmuje Kozierkiewcz.

Wtóruje mu Robert Mołdoch z Instytutu Zdrowia i Demokracji, zaznaczając, że specjalista powinien pełnić przede wszystkim funkcję konsultanta dla lekarza POZ. Pomysł ten jest już wdrażany, na razie jednak dopiero w ramach pilotażu POZ plus.

Konieczny import lekarzy

Pogląd taki, prezentowany m.in. przez dyrektorów lecznic, usiłuje wdrażać Anna Prokop Staszecka, szefująca szpitalem im. Jana Pawła II w Krakowie. Podczas zorganizowanej przez nią w miniony piątek II Polsko-Ukraińskiej Konferencji Medycznej goście ze Wschodu prezentowali swe dokonania.

Prof. Ludomir Kułyk z Lwowskiego Uniwersytetu Medycznego - uważający się za ucznia prof. prof. Antoniego Dziatkowiaka i Jerzego Sadowskiego - mówił nam o wieloletniej współpracy z krakowską i zabrzańską kardiochirurgią. - Za trzy miesiące we Lwowie uruchamiamy polsko--ukraińskie centrum diagnostyczne - podkreślał.

Zaznaczał, że w jego kraju kolegów, chętnych do pracy w Polsce, nie brakuje. Mogliby przyjeżdżać np. na sobotnio-niedzielne dyżury w naszych szpitalach, podobnie jak Polacy, udający się w tym celu do Austrii czy Niemiec.

Sabina Bigos-Jaworowska, dyrektorka szpitala w Oświęcimiu, długo opowiada o swych, jak podkreśla, pozytywnych doświadczeniach z lekarzami zza wschodniej granicy. Jeden z nich skończył specjalizację z medycyny ratunkowej i teraz jest ordynatorem na Śląsku. - Drugi robi u nas specjalizację z chirurgii - wylicza dyrektorka. Podkreśla, że są bardzo ambitni i zdeterminowani, by dorównać Polakom i potencjał ten warto wykorzystywać.

Aby jednak ukraiński specjalista mógł podjąć pracę w polskim szpitalu, musi zdać egzamin z języka polskiego i nostryfikować dyplom. To trwa średnio ok. 2 lat, przy czym egzaminy z są uważane za trudne.

Dotąd prawo wykonywania zawodu lekarza (bez stomatologów) uzyskało 566 osób z krajów wschodnich. Z terenu UE otrzymało je 312 osób, przy czym w ich przypadku była to jedynie formalność.

WIDEO: "Protestujemy, bo nasi pacjenci umierają w kolejkach". W Warszawie odbył się protest lekarzy i rezydentów

Źródło: TVN24/x-news