Już Grand Prix tej edycji dobrze to pokazuje. W pracy „Jeden kierunek” Karola Pomykały spotyka się bowiem tradycyjny linoryt z wirtualną rzeczywistością, widzianą przez specjalne gogle. Ale to nie tylko trik techniczny - wchodząc wprost do tej grafiki stajemy w tłumie anonimowych jednostek, terakotowej armii XXI wieku. Mocne, ciekawe, ważne. Takie prace powinny wygrywać wszelkie przeglądy. Podobny ładunek ma dzieło wyróżnione Nagrodą im. Skulicza. To „Brudas” Zuzanny Dyrdy. Instalacja drzeworytnicza w formie... sauny. To ludzkie ciało staje się tu nośnikiem odbitki. To wieloznaczne odwołanie do tytułowego słowa. I jednocześnie ciekawe wyjście poza ramy definicji grafiki.
Za to obie prace dobrze wpisują się w tegoroczne hasło wystawy głównej w Bunkrze Sztuki, która nosi tytuł „Zanurzeni w obrazach”. Oglądamy tam wybór prac, które na różne sposoby próbują komentować nadmiar wizualny, w którym żyjemy. Kuratorskie oko próbuje nieco uporządkować chaos nadesłanych na konkurs prac, sproblematyzować zawarte w nich tematy, zbudować narrację. Przestaje być przeglądem konkursowych piękności, a staje się opowieścią o dzisiejszym świecie i kondycji grafiki.
Prac jest też mniej niż bywało w ubiegłych edycjach. A przynajmniej aranżacja by na to wskazywała. Wszystko wydaje się mniej „ściśnięte” i klarowniejsze. A w niektórych wypadkach wręcz mistrzowsko wyeksponowane. Tak jest choćby z kilkuelementową „Areną” Kamila Kocurka (wyróżnioną Nagrodą Specjalną Fundacji im. Tadeusza Kulisiewicza). Fragmenty stadionu wyglądającego jakby pamiętał jeszcze czasy starożytności stają się scenografią dla współczesnych igrzysk, jakimi stają się działania wojenne. Ale umieszczenie tej pracy na zakolu podbija ją, nadaje trójwymiarowość. To trzeba zobaczyć, bo dzięki wyeksponowaniu ten wklęsłodruk staje się jedną z najciekawszych prac prezentowanych na tej wystawie.
Nowe otwarcie widać też w takich ewenementach, jak artysta lub artystka lub nawet kolektyw artystyczny, kryjący się pod pseudonimem ROH, a egzystujący w przestrzeni wirtualnej, szczelnie kryjąc swoją tożsamość. To pójście pod prąd w czasach powszechnego ekshibicjonizmu.
Choć oczywiście - jak to na takich wystawach - z wyborem zawsze można dyskutować. Obok prac znakomitych pojawiają się ledwie przeciętne.
Nowym otwarciem jest też wystawa „Transgrafia”, prezentowana w modnym ostatnio kompleksie knajpiano-artystycznym przy ul. Dolnych Młynów. Tu także grafika próbuje na różne sposoby przekraczać granicę tradycyjnych definicji i uciekać w stronę nowych technik. Przykładem może być zestaw prac, które przygotował Rafał Pytel. Znany grafik tym razem swoje projekty stworzył z pomocą papieru, światła i ruchomych konstrukcji, które ożywiają całość. Ale wciąż wyczuwalna jest estetyka tego artysty. I takich przykładów jest tu więcej. Oglądamy więc prace stworzone z pomocą luster, świetlówek, pojawiające się na ekranach. Często wychodzą poza płaską rzeczywistość odbitki, wychodzą na ściany, zawłaszczają przestrzeń.
Zresztą - trzeba to powiedzieć - w „Transgrafii” znakomicie udało się wykorzystać klimat postindustrialnych wnętrz dawnej fabryki tytoniu. Jest klimatycznie - zwłaszcza, że tu nawet światła zindywidualizowano, dopasowując ich charakter do poszczególnych prac.
ZOBACZ KONIECZNIE:
Polub nas na Facebooku i bądź zawsze na bieżąco!
Wideo: Co Ty wiesz o Krakowie?
Strefa Biznesu: Uwaga na chińskie platformy zakupowe
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
