Wołanie o przestrzeń

Pochlebne opinie specjalistów z krajów, gdzie łatwo podejmuje się decyzje o unicestwieniu całych osiedli, pozwalają traktować także stare budownictwo, z otaczającą go zielenią i infrastrukturą, jako ciekawe miejsce do zamieszkania

   
   - Zatraciło się w budownictwie realizowanym przez deweloperów to, co było zdobyczą poprzednich dziesięcioleci - przestrzeń między budynkami. Nawet wymieniane jako przykłady złego budowania, bo nadającego charakter anonimowości blokowiskom, osiedla z Nowej Huty nie są tak zagęszczone budynkami jak całkiem nowe realizacje - uważa dr inż. Władysław Rydzik, od lat analizujący tendencje w budownictwie mieszkaniowym w Instytucie Rozwoju Miast. - Obserwujemy również nie najciekawsze rozwiązania funkcjonalne wewnątrz budynków: długie korytarze, zdarzają się ciemne kuchnie, noszące dziś nowoczesną nazwę aneksów kuchennych i zbyt małe jak na wymagania XXI wieku powierzchnie mieszkań. Obydwie tendencje - oszczędzanie na powierzchni wewnątrz i na zewnątrz budynków - wynikają z tego, że mieszkań rozpaczliwie poszukują osoby, których de facto na to nie stać. Odpowiadając na ich oczekiwania, deweloperzy także oszczędzają - na cenie i na jakości.
   Nie znaczy to, że nie ma w Krakowie przykładów

ładnego i zarazem

funkcjonalnego

budownictwa. To, co można jednak pokazać jako wzorcowe, jest drogie, a co za tym idzie - stosunkowo słabo reprezentowane w budownictwie w ogóle. Według szacunków Zakładu Rynku Nieruchomości Instytutu Rozwoju Miast, w Krakowie rocznie można sprzedać około 60 - 80 najbardziej luksusowych mieszkań - apartamentów, w cenie ok. 5 tys. i więcej zł za m kw. Grupa 200 - 250 inwestorów skłonna by była nabyć mieszkania w kameralnych osiedlach, gdzie cena metra kwadratowego oscylowałaby między 3,5 a 4 tys. zł. Oczekują oni ładnych, od 65- do 100-metrowych lokali w budynkach przypominających miniwille lub szeregowcach, najwyżej 3-kondygnacyjnych. Enklawy powinny być obowiązkowo zamknięte i monitorowane.
   - Na pewno duży popyt będzie na mieszkania w cenie od 2,5 do 3 tys. zł za m kw. w budynkach zlokalizowanych na terenie miasta, z dobrym dojazdem do centrum. Takich lokali mieszkalnych poszukują młode małżeństwa i osoby pracujące (dlatego ważny jest dojazd), ale dysponujące niskimi dochodami. Ten popyt jest trudny do oszacowania, ponieważ dziś gros z potencjalnych klientów nie startuje do oferty deweloperów. Ze względu na niskie dochody, banki nie udzielą im kredytów, a oszczędności własne plus pomoc rodziców jeszcze nie pozwalają im na kupno mieszkania. Ten popyt dopiero trzeba wywołać i jest to zadanie dla państwa - komentuje dr inż. Władysław Rydzik. Część inwestorów z tej grupy skieruje swoją uwagę na tańszy rynek wtórny. Ale czy

stare krakowskie osiedla

są warte uwagi? Okazuje się, że tak. Podczas zorganizowanej w maju ub.r. międzynarodowej konferencji poświęconej starym zasobom mieszkaniowym w Krakowie, przedstawiciele wielu państw europejskich z zaciekawieniem obejrzeli osiedla w naszym mieście. To może być zaskakujące, ale całkiem dobre opinie zebrała stara Nowa Huta. - Podobał się jej układ urbanistyczny, przestrzeń między blokami, zamknięte zespoły niewysokich budynków, szerokie ulice. "Powinniście te osiedla zmodernizować i użytkować" - namawiali nas urbaniści, architekci i decydenci budownictwa, wśród których było kilku ministrów - wspomina Władysław Rydzik. - Podobało się również osiedle Ruczaj-Zaborze, gdzie doceniono różnorodność zabudowy oraz intensywność prac termomodernizacyjnych. Z pochlebnymi komentarzami spotkało się też nowe osiedle bloków TBS w pobliżu Kampusu UJ. Najgorzej zaś wypadły Azory, z ciasnymi uliczkami, maleńkimi mieszkaniami, ciemnymi kuchniami. Specjaliści z Europy Zachodniej nie wahaliby się z wyburzeniem takiego osiedla, mimo że sami mają dużo doświadczeń z modernizacją starych zasobów mieszkaniowych - dodaje dr Rydzik.
   Najwięcej starych budynków zmodernizowali Niemcy i Szwedzi. Prace remontowe objęły nie tylko całkowitą wymianę wszystkich instalacji na tzw. inteligentne, ale czasami decydowano się na zdjęcie kilku pięter budynku, aby osiedla uczynić bardziej kameralnymi. - Na jednym z osiedli koncernu Bayera zdecydowano ponadto połączyć małe 40-, 50-metrowe mieszkania w większe. Nowa stolarka i elewacje, superinteligentne instalacje spowodowały, że do tych osiedli wróciło życie. Trzeba mieć jednak rezerwę mieszkaniową 10 - 15 proc., aby porwać się na takie przedsięwzięcie - uważa Władysław Rydzik.
   O rezerwie mieszkaniowej w naszym kraju nie ma co marzyć jeszcze przez wiele lat, ale pochlebne opinie specjalistów z krajów, gdzie tak łatwo podejmuje się decyzje o unicestwieniu całych osiedli, pozwalają traktować i stare budownictwo, z otaczającą go zielenią i infrastrukturą, jako ciekawe miejsce do zamieszkania. Ich modernizacja dałaby może ciekawsze efekty niż obserwujemy na nowych osiedlach. Czyż to nie dyshonor dla deweloperów? EP