"Wyspy", jodły, mnisi i Indianie

Niegdyś na porośniętych potężną puszczą "wyspach" chronili się pierwsi osadnicy. Dziś owe wyniosłości powstrzymują jedynie groźne wichry, a owiane mrokiem tajemnic i legend, wzbogacają także piękno Beskidu Wyspowego. - Sąsiedztwu tych gór od wieków zawdzięczamy łagodny mikroklimat - podkreśla Paweł Stawarz, wójt gminy Jodłownik. Sprzyjało to nie tylko rozwojowi rolnictwa i hodowli, ale także sadownictwa. A, że lud zamieszkał tu pracowity i pomysłowy, więc wykorzystał dary, które ofiarowała mu natura.

Wiosną i latem okoliczne doliny rozkwitały, by jesienią rodzić dorodne owoce. I tak pozostało do dziś. - By tego wszystkiego nie zatracić, a jednocześnie zachęcić turystów do odwiedzenia naszej wspaniałej ziemi, staramy się chronić nie tylko pamiątki przeszłości, ale także otaczającą nas przyrodę. Budujemy nie tylko parkingi i Centra Informacji Turystycznej, ale także inwestujemy w sieć kanalizacyjną i wodociągową oraz nowoczesne oczyszczalnie ścieków - dodaje wójt. Marzy, aby gmina Jodłownik była w przyszłości idealną bazą wypoczynkową w Beskidzie Wyspowym.

Niewielka osada na kartach dziejów pojawiła się w 1361 r. Świadczą o tym choćby ślady obozowisk na otaczających ją górach. A skąd nazwa? - Od obfitości jodeł porastających wtedy okolicę - twierdzi wójt Stawarz. - Choć w lasach jest teraz więcej buków niż jodeł, to nazwy nie zamierzamy zmieniać - zapewnia wójt gminy Jodłownik. Na kartach historii gminy pojawiają się potężne niegdyś rody: Drobotów, Ratołdów, Jordanów, Lubomirskich, Niewiarowskich, również dominikanie i cystersi (prekursorzy polityki agrarnej), a także Romerowie, doskonali gospodarze, naukowcy i społecznicy. W Pogorzanach, nieopodal Szczyrzyca wśród zielonych "wysp" zadomowili się... Indianie; wznieśli m.in. naturalnej wielkości tipi. - Odkrywanie tajemnic naszej gminy może więc być fascynującą przygodą - zapewnia wójt Paweł Stawarz.