Wyżeł o tęsknym spojrzeniu

Zawsze skory do zabawy Fredzio (Malatyński) Fot. Anna Kaczmarz

Kiedy z nami zamieszkał wyżeł Fredek, moi sąsiedzi podarowali mi przedwojenną broszurę o tej rasie. Przeczytałam, że trzeba uważać na tęskne spojrzenie, które każdego wzrusza; kruszy najtwardsze postanowienia i wręcz nakazuje dzielić się z wyżłem każdym kęsem. Charakterystyka zawarta w książce okazała się całkowicie prawdziwa. Gdy pewnego dnia wróciłam do domu, wydawało mi się, że nikogo nie ma; było ciemno. Kiedy włączyłam światło, zauważyłam, że mąż w kuchni je obiad, a w przedpokoju siedzi wpatrzony w niego pies. "Dlaczego jesz po ciemku?" - zapytałam. "Bo nie mogę znieść jego spojrzenia" - brzmiała odpowiedź.

Wyżeł to pies myśliwski. Jego zadanie w pracy z myśliwym polega na tropieniu, wskazywaniu i płoszeniu - na komendę - ptactwa. Jest szybki i ma doskonały węch, a gdy podejdzie do ptaka blisko, zamiera w charakterystycznej pozie zwanej stójką. Doskonale także pływa i aportuje w wodzie. Trudno się zatem dziwić, że wyżeł jest partnerem myśliwych, zwłaszcza myśliwych niemieckich.

Wyżły, psy pochodzące z Półwyspu Iberyjskiego, zaliczane są do średniej wielkości. W zależności od odmian mają od 50 do 70 cm kłębie i ważą na ogół do 35 kilogramów. Odmian wyżłów jest całe mnóstwo i wymienienie ich zabrałoby wiele miejsca. Można jednak przede wszystkim wyróżnić wyżły brytyjskie, do których zalicza się takie rasy, jak: pointer, seter angielski, seter szkocki i seter irlandzki oraz kontynentalne, czyli m.in.: wyżły francuskie, niemieckie, węgierskie, włoskie, portugalskie.

Umaszczenie wyżłów jest niemal dowolne, a sierść od długiej - tak jak u setera - poprzez szorstką aż po gładką świecącą. Czterdzieści lat temu polski hodowca Kazimierz Tarnowski próbował stworzyć rasę polskiego wyżła o krótkiej, ciemnobrązowej sierści. Pies miał być drobny, mocniejszy od wyżła niemieckiego, bardziej odporny na warunki zimowe. Prace przerwała jednak śmierć hodowcy i rasa nie powstała.

W Polsce najbardziej popularne są wyżły niemieckie, o umaszczeniu brązowym z dereszowatymi łatami. Po odpowiednim szkoleniu świetnie nadają się do pracy, np. w policji. Coraz częściej na naszych ulicach można spotkać też wyżła weimarskiego, ciemnopopielatego, wręcz błyszczącego, czy wyżła węgierskiego.

Wyżły szybko się uczą, są chętne do poznawania świata, posłuszne i niezwykle wierne. Potrafią godzinami leżeć u stóp swego pana i czekać na wspólne wyjście. Są radosnego usposobienia, uwielbiają zabawę, ale najlepiej czują się na wielkiej łące, w dużych trawach, gdzie mogą łapać trop i pędzić przed siebie. Spacer w mieście, na smyczy, jest z nimi na ogół kłopotliwy, zwłaszcza pierwsze dziesięć minut, bo ruszają szybko, ciągnąc swego pana niczym narciarza wodnego za motorówką.

Szczeniaki kosztują 1-2 tys. zł

Agnieszka Malatyńska-Stankiewicz