Zacieranie granic

– Na czym skupia się Pani praca w Zarządzie Powiatu?

– Przede wszystkim na wspieraniu przedsięwzięć pomocnych ludziom, którzy z różnych powodów potrzebują pomocy, informacji o możliwościach, czy też środków niezbędnych do osiągnięcia minimum bezpieczeństwa. Mam tu na myśli swoiste pośrednictwo pomiędzy szeregiem instytucji powiatowych a konkretnym człowiekiem potrzebującym wsparcia.

– Kto jest Pani największym sprzymierzeńcem w tej działalności?

– Najściślej współpracuję z Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie, którego cele w pełni pokrywają się z moim wyobrażeniem integracji społecznej. Uważam, że zacieranie granic klasyfikowania ludzi na pełno i niepełnosprawnych, ubogich i bogatych jest punktem wyjścia w budowaniu przestrzeni społecznej. I tak, przy udziale Zarządu Powiatu Wielickiego, PCPR w tej kadencji pozyskało fundusze i zrealizowało wiele projektów o charakterze socjalnym, szczególnie dla dzieci i młodzieży. Niewątpliwym sukcesem stała się współorganizacja świetlic środowiskowych w gminach i udzielanie wsparcia młodzieży wkraczającej w dorosłe życie, a znajdującej się w trudnej sytuacji bytowej.

– Szeroko rozumiane sprawy młodzieży od dawna leżą Pani na sercu…

– To prawda. Moim największym sukcesem okazało się utworzenie Młodzieżowej Rady Powiatu Wielickiego. Członkostwo w niej pozwoliło młodzieży zetknąć się z odpowiedzialnością, jaką nakłada mandat zaufania społecznego.

– Co jeszcze może Pani zapisać po stronie swoich sukcesów?

– Moje osiągnięcia wpisują się przede wszystkim w działalność starostwa, stąd też uczciwie nie podaję przykładów ciężkiej pracy całego samorządu. Chciałabym, by tematy, których wcześniej dotknęłam, potraktowane zostały jako działalność szczególnie mi bliska, a nie jako budowanie własnego wizerunku. To bowiem, co robię czy zrobiłam dla konkretnych ludzi, oceni kiedyś ludzka pamięć.