Zdrada przyszła z Zachodu

64 lata temu, 1 czerwca 1945 roku w austriackiej dolinie Drawy oddziały brytyjskie zamknęły w okrążeniu rozbrojonych żołnierzy tak zwanej Brygady Kozackiej z całymi rodzinami. Operację wydania Stalinowi jeńców z Legionów Wschodnich - ochotniczych formacji żołnierzy nierosyjskich, walczących u boku Wehrmachtu przeciwko Sowietom i Sprzymierzonym - alianci z niepojętym cynizmem ochrzcili kryptonimem "Keelhaul".
I choć Rosyjska Wyzwoleńcza Armia Ludowa (RONA), ukraińscy oraz rosyjscy żołnierze dywizji SS "Dirlewanger", Ukraiński Legion Samoobrony i inne bataliony Ostlegionów dopuściły się na polskich ziemiach nieludzkich zbrodni, w 1945 roku Polacy znaleźli się po tej samej stronie linii frontu co jeńcy z Legionów Wschodnich.
Kiedy umilkły działa, jedni i drudzy musieli zapłacić za służalczość zachodnich aliantów, gorliwie spełniających żądania Stalina. Skazanie milionów mieszkańców Europy Środkowo-Wschodniej na sowiecki terror uczyniło z zachodnich mocarstw wspólników ludobójstwa, podobnie jak współpraca z NKWD w wyłapywaniu i odsyłaniu "zdrajców" przemocą do ZSSR.
A zaliczono do nich nie tylko członków Legionów Wschodnich, lecz i milion żołnierzy Armii Czerwonej, wziętych przez Niemców do niewoli i oswobodzonych przez aliantów. Na nich także czekały łagry, gdzie nie mogli zarażać innych zachodnim bakcylem.
Decyzja o wydaniu "białych" Rosjan, uciekinierów przed bolszewikami, nigdy nienoszących obywatelstwa ZSSR, była aktem kolaboracji władz brytyjskich z NKGB. Carscy generałowie, m.in. Piotr Krasnow i Andrzej Szkur, ścigani od lat na Zachodzie, pojmani przez Brytyjczyków, trafili do obozów razem z kozakami. Anglików nie interesowało, kto był "biały". Ustalanie tego byłoby skomplikowane i kłopotliwe. Na terenach zajętych przez aliantów ładowano do wagonów bydlęcych wszystkich wskazanych palcem przez Stalina. Operacja "Keelhaul" trwała przez dwa lata po wojnie i objęła także żołnierzy antykomunistycznej partyzantki na terenie Jugosławii, szukających schronienia w Austrii.
Czy trzeba przypominać, że wcześniej Brytyjczycy zagwarantowali im wszystkim bezpieczeństwo? Że obiecywali azyl polityczny wrogom komunizmu?
Wydarzenia tamtych czasów pozostawały w tajemnicy aż do roku 1973, kiedy w USA światło dzienne ujrzał raport napisany przez majora Hillsa, jednego z oficerów biorących udział w deportacjach. Polska opinia publiczna poznała fakty dzięki emigracyjnemu pisarzowi, Józefowi Mackiewiczowi. Jego dzieła dotarły do kraju w latach 80. i doczekały się ponad 60 podziemnych wydań. "Wzdłuż Drawy szła wielka obława na ludzi, którzy mieli być wydani Sowietom. Ludzie ci próbowali teraz ucieczki w góry, ale do uciekających strzelano" - pisał w powieści dokumentalnej "Kontra".
1 czerwca 1945 roku, obóz kozacki na brzegu Drawy. "Od strony baraków zajechały ciężarówki, do których miano ładować ludzi i odwozić na stację. Cały obóz otoczony został tyralierą żołnierzy uzbrojonych w pistolety automatyczne, karabiny z nasadzonymi bagnetami. Ludzie zaczęli uciskać się wzajemnie, tłoczyć. Na zewnątrz kozacy, w środku kobiety, dzieci, starcy i duchowni. Nagle na rozkaz żołnierze rzucili się w tłum, rozrywając łańcuch rąk i bijąc kolbami i pałkami po głowach. Żołnierze strzelali pod nogi. Zbitych i okrwawionych wleczono do ciężarówek. Ludzie rzucali się na oślep, skakali do rzeki" - tyle Mackiewicz o szczegółach operacji "Keelhaul". Kozacy rzucali się pod czołgi lub zabijali rodziny i siebie.
Kilku żołnierzy brytyjskich było świadkami sceny opisywanej nie tylko przez Mackiewicza: "Mała dziewczynka podeszła do jednego i podała mu kartkę nagryzmoloną niezdarnie przez osobę znającą trochę angielski. »Zabijcie nas, ale nie oddawajcie bolszewikom«".
Autorka jest pracownikiem krakowskiego oddziału IPN.