Zdrowie na talerzu

Rzymianie leczyli nią - z dobrymi efektami - reumatyzm i impotencję, okładając parzącymi pędami pokrzywy niedomagające miejsca. Na przednówku była pożywieniem biedaków, wielu ludziom pozwoliła przeżyć wojny i głód, ratując w najgorszej biedzie. Gotowano z niej zupę, wyciskano sok, parzono herbatę i dodawano do potraw. Jeszcze dzisiaj gospodynie sypią do karmy dla zwierząt posiekane drobno liście pokrzywy.

Bo pokrzywa to skarbnica aktywnych związków niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu i jeden z najbardziej wszechstronnych leków ziołowych. Specjaliści uważają ją za naturalny antybiotyk, twierdząc ponadto, że regularne picie pokrzywowej herbatki jest w stanie powstrzymać rozrost komórek nowotworowych.

W liściach pokrzywy znajdziemy m.in. flawonoidy, garbniki, kwasy organiczne (np. kwas mrówkowy), chlorofil, sole mineralne (magnez, fosfor, wapń, siarkę, żelazo, potas, jod, krzem w łatwo przyswajalnej postaci i sód), histaminę, serotoninę, acetylocholinę, witaminy C, B2, K oraz prowitaminę A. Roślina pomocna jest w wielu schorzeniach, m.in. w niedokrwistości, w zaburzeniach krzepliwości krwi, w hemoroidach, w początkach cukrzycy (obniża poziom cukru we krwi).

Pomaga też w ostrych nieżytach żołądka i jelit, w uszkodzeniach miąższu wątroby, atonii przewodu pokarmowego, korzystnie wpływa na pracę trzustki. Pokrzywą leczymy chorobę reumatyczną, bóle mięśniowe i stawowe, łagodne biegunki, niektóre choroby skórne, łupież, łojotok, wypadanie włosów. Roślina ma właściwości moczopędne, niezastąpiona jest w leczeniu kamicy nerkowej i innych schorzeń układu moczowego.

Wspomaga wydalanie z organizmu szkodliwych substancji, np. złogów kwasu moczowego. Pokrzywa jest także pomocna m.in. w leczeniu dny moczanowej (artretyzmu). Picie herbatek, dodawanie świeżych listków pokrzywy (zerwanych jeszcze przed kwitnieniem) do sałatek ułatwia przemianę materii i oczyszcza organizm. Wiosna to najlepsza pora, aby przeprowadzić kurację pokrzywową - doda nam sił i energii, a zmęczonych postawi na nogi.