Zmarł major Stanisław Szuro, były żołnierz Armii Krajowej, pedagog, świadek historii

Stanisław Szuro ps. „Zamorski”, „Kruk” - urodził się w 19 października 1920 roku w Krakowie. Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 roku na Wileńszczyźnie, został internowany przez władze litewskie w obozie w Birsztanach. Po powrocie do Krakowa wstąpił w szeregi Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. Aresztowany przez Niemców, trafił do więzienia Montelupich w Krakowie, a następnie – od jesieni 1942 roku – do różnych obozów, m.in.: Sachsenhausen, Bergen-Belsen, Barth. Wiosną 1945 roku udało mu się uciec.

Wrócił do Polski i Krakowa. Włączył się działalność podziemia antykomunistycznego. Pracował aktywnie w Lidze Walki z Bolszewizmem, oddziale zbrojnym Narodowej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1946 roku został aresztowany, po krótkim procesie skazano go na karę śmierci. W marcu 1947 roku, na mocy amnestii, złagodzono wyrok do 15 lat. Przebywał m.in. w więzieniach w Rawiczu i Wronkach. Zwolniono go warunkowo w lipcu 1956 roku, w ramach odwilży.

Po wyjściu na wolność ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracował m.in. w Technikum Łączności, Niższym Seminarium oo. Reformatów w Wieliczce i Liceum Zakonu Pijarów.

Zrehabilitowano go dopiero w 1994 roku. Był prezesem Oddziału Krakowskiego Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego. Uczestniczył w spotkaniach z młodzieżą w Krakowie i Wieliczce, wygłaszał prelekcje na różne tematy historyczne, najczęściej o polskich konfliktach zbrojnych w XIX i XX wieku.

Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (w 2008 roku), otrzymał też medal Pro Patria (w 2018 roku).