Jak wyzdrowiał nasz kardynał

Biskup Jan Zając: - Wiedzieliśmy od lekarzy, że sprawa jest bardzo poważna. Ks. Andrzej Fryźlewicz: - Operacja została przeprowadzona natychmiast. Siostra Elżbieta Siepak: - Kardynał ufundował deseczki z drzewa sandałowego do nowej trumienki na relikwie siostry Faustyny. Ktoś te deseczki przywiózł do klasztoru. Ktoś inny usłyszał, że to od księdza kardynała, nie wiedział do czego, i pomyślał, że on je przygotował dla siebie. Tak ciężki był jego stan.

Kardynał Kazimierz Nycz: - Niewielu wiedziało, że odmówił chemioterapii.

Piotr Macharski: - Wyglądało to tak, że po operacji stryj pojechał umrzeć do Księżówki w Zakopanem.

Siostra Elżbieta Siepak: - Cały nasz klasztor się modlił. Długo to trwało, kilka miesięcy.

Interwencja Faustyny
Biskup Zając: - To było działanie nadprzyrodzone. Pomogła interwencja siostry Faustyny. Siostra Siepak: - To, że znowu się pojawił w klasztornej kaplicy w Łagiewnikach, mówiło samo za siebie. Znów był aktywny, działał. Podczas beatyfikacji siostry Faustyny już był zdrowy.

Kardynał Franciszek Macharski nie chciał rozmawiać o swoim uzdrowieniu. Podobnie jak o chorobie. - Ja mam tylko jedno zadanie: modlić się o rozszerzenie kultu Bożego Miłosierdzia - mówił mi w 2012 r. Nie oponował, kiedy zapowiadałam, że opiszę jednak historię jego uzdrowienia jako jeden z cudów siostry Faustyny. - Niech pani pisze... - powiedział.

Diagnoza
Nowotwór złośliwy jelita grubego u kardynała Macharskiego zdiagnozowano we wrześniu 1992 r. Miał wówczas 65 lat. Od 13 lat był arcybiskupem metropolitą krakowskim.

- Wiedzieliśmy, że dzieje się coś złego. Kardynał chudł, jadł coraz mniej i tylko potrawy łatwe do strawienia. Nikt jednak nie przypuszczał, że jest tak niedobrze - wspomina kardynał Kazimierz Nycz, metropolita warszawski, wówczas biskup pomocniczy w Krakowie.

Kryzys nastąpił w pierwszą niedzielę września 1992 r. - Byliśmy na koronacji figury Matki Bożej Królowej Tatr na Rusinowej Polanie. Podczas schodzenia z Wiktorówek kardynał poprosił, aby wezwać lekarzy, gdyż dłużej nie jest w stanie znieść dolegliwości - ks. Andrzej Fryźlewicz, sekretarz kard. Macharskiego od ponad 30 lat, dobrze zapamiętał tę nietypową prośbę, rozpoczynającą dramatyczny ciąg wydarzeń.

Jeszcze tego samego dnia wieczorem w domu arcybiskupów krakowskich przy Franciszkańskiej 3 pojawili się chirurg prof. Otmar Gedliczka i onkolog dr n. med. Henryk Nosek. Był też ksiądz, a zarazem lekarz Krzysztof Szczygieł, który, zanim w wieku 56 lat przyjął święcenia kapłańskie, był ordynatorem w krakowskim Instytucie Onkologii.

Wiedeń? Nie, Kraków
Konsylium zdecydowało o natychmiastowej hospitalizacji kardynała. W Instytucie Onkologii przy Garncarskiej stawił się już następnego dnia. Ktoś sugerował jeszcze, aby zabieg przeprowadzić w Wiedniu albo w Paryżu. Kardynał zdecydował, że zostaje w Krakowie. Operacja odbyła się we wtorek 8 września, w święto Narodzenia Najświętszej Marii Panny.

- Guz był rozległy. Kardynał bardzo słaby. Lekarze nie dawali nadziei, że z tego wyjdzie - wspomina ks. Fryźlewicz.
Jeszcze tego samego dnia biskupi pomocniczy w Krakowie ogłosili komunikat, w którym prosili wiernych o modlitwę za chorego metropolitę, zawierzając jego szybki powrót do zdrowia Bożemu Miłosierdziu.

Ufność pokładano też w opiece Matki Bożej, bo operacja kardynała odbyła się w święto Jej narodzenia i w tygodniu, w którym wypadały dwie inne uroczystości maryjne. W niedzielę 6 września jeszcze on sam koronował figurę Matki Bożej na Rusinowej Polanie, ale nie mógł już nałożyć koron na figurę Matki Bożej Fatimskiej w kościele Arka Pana w Nowej Hucie, co było zaplanowane na 13 września.

- Kardynał bardzo przeżywał, że nie może koronować figury Matki Bożej osobiście - mówi kard. Nycz, który odwiedził metropolitę dzień po operacji.
Ale pobłogosławił korony. Stało się to w dzień uroczystości, 13 września rano, gdy ks. Fryźlewicz z ks. Zającem, dziś biskupem, przywieźli je do Instytutu Onkologii.

Sprawa życia i śmierci
- Nastąpiła powszechna modlitewna mobilizacja - tak ks. Fryźlewicz podsumowuje dni, w których ważyła się sprawa życia i śmierci arcybiskupa Krakowa. Z Watykanu dzwonił sekretarz Jana Pawła II ks. Stanisław Dziwisz, dopytując o stan zdrowia kardynała. To tylko przypuszczenie, ale przecież graniczące z pewnością, że papież modlił się o zdrowie swojego przyjaciela. Czy papież modlił się również za wstawiennictwem siostry Faustyny? Tej, którą obaj otaczali kultem? Hospitalizacja kard. Macharskiego trwała jedenaście dni.

- Stryj nie chciał, aby go odwiedzać w szpitalu. Podłączony do aparatury był słaby, skrępowany sytuacją - mówi Piotr Macharski, bratanek kardynała, który jako jedyny z rodziny widział go tuż po operacji. W domu przy Franciszkańskiej 3 opiekę nad kardynałem przejęły profesjonalne pielęgniarki - siostry sercanki. Po trzech tygodniach rekonwalescencji czuł się na tyle dobrze, że 14 października można go było zawieźć do Księżówki w Zakopanem, gdzie tyle razy wypoczywał albo odbywał rekolekcje.

Co ma być, to będzie
- Wraz z lekarzami - profesorem Kołodziejskim, profesorem Gedliczką i doktorem Noskiem - pojechaliśmy odwiedzić kardynała w Zakopanem - opowiada kard. Nycz. - Ukrytym celem lekarzy było namówienie kardynała na poddanie się chemioterapii. Wprawdzie nie stwierdzili przerzutów, ale ponieważ guz był rozległy, dla bezpieczeństwa zaproponowali chemię. Kardynał zapytał, czy jako fachowcy dobrze wykonali swoją pracę, czy zlokalizowali i usunęli nowotwór.

Potem zostawił nas na piętnaście minut i poszedł do kaplicy. Gdy wrócił, zacytował fragment listu świętego Ignacego z Antiochii do Rzymian, który był tego dnia w brewiarzu: "(...) nie starajcie się o moje uwolnienie, chcę być starty przez kły lwów jak pszenica". I powiedział: "Co ma być, to będzie. Ja przyjmuję każdą wolę Bożą".

Kard. Nycz zapamiętał dobrze słowa, które charakteryzują całą postawę ówczesnego arcybiskupa Krakowa.
Z Zakopanego kard. Macharski powrócił 25 listopada. Dwa dni później koncelebrował mszę świętą i wygłosił kazanie do kleryków seminarium, nazajutrz spotkał się z księżmi dziekanami archidiecezji. Co dzień przybywało zadań i obowiązków.

Zdziwienie
Piotr Macharski: - Wszyscy się dziwili, że stryj wyzdrowiał. Chwile zwątpienia, że wyjdzie z tej choroby, miał sam kardynał: "(...) wydawało mi się, że to już wszystko będzie, że to koniec. Wyszedłem z tego... Wyszedłem i nie czekając w poczekalni nawrotu choroby, wziąłem się do roboty. Uważając, że trzeba przede wszystkim pilnować tego, żeby to, co się robi, było jak kropla po kropli..." - mówił sześć lat później w wywiadzie prasowym. Był to wyjątek od zasady, której przestrzegał także w gronie bliskich osób.

- Nigdy się nie skarżył na swoje zdrowie. Nie chciał też na jego temat rozmawiać. Gdy się o cokolwiek pytało, natychmiast zmieniał temat - mówi kard. Nycz, który zna kard. Macharskiego od kilkudziesięciu lat. Kard. Macharski, jeśli chodzi o zdrowie, ma jeszcze jedną zasadę. - Nigdy nie modlił się o swoje zdrowie. Zawsze o zdrowie dla innych. Mówił mi o tym kilkakrotnie - przypomina sobie Piotr Macharski. (...)

Kult siostry
A jednak gdy bp Zając mówi: "Pomogła interwencja siostry Faustyny", wyraża nie tylko swoje przekonanie. Ma ono podstawy w kulcie kard. Macharskiego dla siostry Faustyny i dla Bożego Miłosierdzia, sięgającym jeszcze okresu przedwojennego, oraz w ludzkiej ufności, że na taką miłość Bóg nie może zostać obojętny. Dlatego choć kardynał nie prosił o pomoc siostry Faustyny, błagali o to inni. Nie tylko siostry z Łagiewnik (...).

"Cuda świętej Faustyny" wydał "Znak", 2014