Kronika niezwykłej przyjaźni

"Beskidzkie rekolekcje" - taki tytuł nosi książka, w której znalazły się faksymile listów Karola Wojtyły do dr Wandy Półtawskiej i jej rodziny, a także kilka tekstów wspomnieniowych przyjaciółki zmarłego papieża, z których dowiedzieć się można m.in. o tym, jak powstał "Tryptyk rzymski". Promocja "kroniki niezwykłej przyjaźni" - jak nazwano książkę wydaną nakładem "Edycji św. Pawła", odbędzie się jutro w sali plenarnej Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie.
- Nie jest to ani biografia Wandy Półtawskiej, ani wspomnienia, ale publikacja wyjątkowych dokumentów wieloletniej osobistej korespondencji autorki z jej kierownikiem duchowym księdzem Karolem Wojtyłą - Janem Pawłem II. Chociaż przewija się w tych listach wątek biograficzny, jak wspomnienie o pobycie Wandy Półtawskiej przez ponad cztery lata w lagrze czy też jej cudowne uzdrowienie za pośrednictwem ojca Pio, to jednak zasadniczą ich treścią są dzieje duszy autorki - mówi Irena Wodzińska z "Edycji św. Pawła".
Przedstawicielka wydawnictwa zaznacza, że z publikowanych w książce listów księdza Karola Wojtyły (są tam nawet notatki z konklawe z 1978 r.) możemy poznać jeszcze bliżej jego duchowość. Książka ujawnia też, jak wielkie emocje towarzyszyły kardynałowi Karolowi Wojtyle w chwili wyboru na papieża.
Całość "Beskidzkich rekolekcji", z wyjątkiem ostatniego rozdziału, została przeczytana, uzupełniona i zaaprobowana przez samego Jana Pawła II. - Gdy zapytałam go, czy powinnam spalić te listy i notatki, papież odrzekł krótko: "Szkoda" - zwierza się dr Wanda Półtawska.
Wanda Półtawska, nazywana przez Wojtyłę "siostrą" i "drogą Dusią", pozostawała w przyjaźni z Janem Pawłem II aż do jego śmierci - znalazła się w niewielkim gronie osób, które czuwały przy jego łóżku w ostatnich dniach i godzinach życia. (G)
Kim jest "Dusia"
Wanda Półtawska urodziła się w 1921 r. w Lublinie. Podczas wojny była łączniczką. W lutym 1941 r. została aresztowana przez gestapo i przewieziona do obozu koncentracyjnego Ravensbrück, a w marcu 1945 r. do Neustadt-Gleve, gdzie przebywała do maja 1945 r. Po wojnie skończyła studia medyczne na UJ, w 1947 r. wyszła za mąż za Andrzeja Półtawskiego. Urodziła czworo dzieci (ma ośmioro wnuków). Od 1969 r. zajmowała się poradnictwem małżeńskim i rodzinnym. Przez 42 lata (1955-97) wykładała medycynę pastoralną na Wydziale Teologicznym, a potem Akademii Papieskiej w Krakowie. W latach 1981-84 prowadziła te wykłady w Instytucie Jana Pawła II przy Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie. W 1994 r. została członkiem Papieskiej Akademii Życia. Po stworzeniu Papieskiej Rady Rodziny w 1983 r. została również razem z mężem jej członkiem.