Nie było to też złudzenie optyczne. Gęsto ułożone płatki karminowej barwy wyglądały jakby czesał je niewidzialny grzebień. W przyrodzie cudów nie ma, a każdy ruch ma swą przyczynę, którą wreszcie odkryłem. Dwa chrząszcze kruszczycy złotawki buszowały wewnątrz kwiatu i konsumowały pyłek.
To był główny cel: liczne pręciki bogate w pyłek. Sam chrząszcz jest wyjątkowo jak na nasze owady urodziwy. Metalicznie zielona barwa całego ciała. Zarówno pokrywy, tułów jak i segmenty odwłoka. Plus nieliczne białe plamki. Niczym rycerz ubrany w błyszczącą zbroję.
Co ciekawsze owad doskonale i szybko lata. Tym razem chłodne przedpołudnie mocno stępiło temperament. Gdyby temperatura była wyższa o kilka kresek, a słońce świeciło bez ustanku, chrząszcz uciekłby w mgnieniu oka. Kruszczyce bywają wyjątkowo płochliwe i zazwyczaj widać tylko śmigającą nad kwiatami bryłkę złota.
Wykorzystałem sytuacje od maksimum. Plener ogólny. Potem portret. Z głową sterczącą z płatków. I w trakcie przechadzki po liściach. Zbliżenia makro. I większy dystans. Koniec końców, słońce na dobre zniknęło zza chmurami, a prognoza pogody z polarnym chłodem sprawdziła się co do joty. Zmiennocieplne owady zapadły w letarg. Nawet nie reagowały na trącanie palcem. Pewnie padną łupem jakiegoś ptaka, ale to już nie moja sprawa.
Gazeta Lubuska. Winiarze liczą straty po przymrozkach.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
