Nie wiem dlaczego, ale bardziej lubię mazurka od wróbelka

FLESZ - Polskie mieszkania w ogonie Europy?

Mazurki są po pierwsze mniejsze od wróbla, a w ich upierzeniu dominują kasztanowa czapeczka i wierzch ciała, które u wróbla są bardziej szare i takie jakieś wybrudzone. Po drugie, obydwa gatunki raczej za sobą nie przepadają. Wróble niepodzielnie panują nad centrami miast spychając spokojniejsze mazurki w okolice parków, sadów czy śródpolnych zarośli.

Jeżeli już mazurek zdecyduje się zamieszkać w miastach to wyłącznie w willowych dzielnicach, koniecznie z gęsto zakrzaczonymi ogrodami. Pozostałe różnice są mniej istotne: wróbel zbuduje swoje gniazdo z wyzbieranych na trotuarze śmieci i papierków, a tradycyjny i porządny w obyczajach mazurek pracowicie wyszuka delikatne korzonki i źdźbła traw. Pierwszy zadowoli się byle jakim pokarmem. Drugi pracowicie będzie zbierał nasiona, wady czy liściowe pąki.

Szczerze mówiąc, sam rzadko kiedy przyglądam się im uważnie. Ot, wróbelki. Za to zimą dokładnie sprawdzam, kto odwiedza mój karmnik. Miejskie wróble rozpoznam bezbłędnie po bardziej agresywnym zachowaniu, pewności siebie i doskonałym obyciu w zakamarkach betonowej dżungli. Bardzo szybko przegonią nieśmiałego i mniejszego od siebie konkurenta, który pokornie przenosi się na peryferia. Pewnie pomyślicie, że to nieładnie tak bić mniejszego i słabszego. Spokojnie, mazurki potrafią wykorzystać swoje przewagi i w gąszczu krzewów czy drzew lepiej dają sobie radę niż miejskie wróble.

Sam nie wiem dlaczego, ale jakoś bardziej polubiłem mazurka. Może za jego spokój i nieśmiałość? Lub co tu kryć, podświadomie czuję sympatię do słabszego i przeganianego?