Przewrót po chłopsku

Tymczasem nagle okazało się, że w PSL możliwa jest natychmiastowa zmiana warty. I nawet jeśli nazwiemy pojawienie się Piechocińskiego przewrotem pałacowym, to obyło się bez przesadnych wstrząsów i rozpadów. Już to wystarczy, by nazwać stronnictwo najdemokratyczniejszą polską partią w mainstreamie.

Wyobrażacie sobie państwo, że w PiS przestaje rządzić w wyniku głosowania Jarosław Kaczyński? Albo w PO Donald Tusk? Prędzej mi kaktus na ręce wyrośnie. Statuty są tak skonstruowane, a ciała wyborcze i lokalne zarządy tak dobrane, by liderowi nie wyrosła nawet namiastka konkurencji. W efekcie, jak mawia ironicznie mój redakcyjny kolega Włodek Knap, PSL okazuje się być jedyną w polskim parlamencie partią o charakterze innym niż leninowski.

Nie sądzę oczywiście, by Polska była jakąś wyjątkową czarną dziurą na mapie demokratycznego świata. Niemniej jednak w tych najbardziej cywilizowanych państwach mamy przynajmniej taką sytuację, że lider ugrupowania rządzącego odchodzi po przegranych wyborach. U nas jest to raczej niemożliwe (Kaczyński) lub bardzo mało prawdopodobne (Tusk). Są też takie ugrupowania, w których zmiana na stanowisku szefa jest niemożliwa z zasady zawartej w samej nazwie. Bo jak można sobie wyobrazić Ruch Palikota bez Palikota albo Solidarną Polskę Zbigniewa Ziobro bez Ziobry?

Wracając do PSL. Wątpię, by nowy prezes odmienił partię, tak jak nie wierzę, że Bońkowi uda się zmienić PZPN. Zobaczymy trochę umizgów do PiS (i vice versa), trochę targów z PO, po czym wszystko wróci do „normy”.