Cały ten zgiełk. Po matematyce czas na WF

Obserwuję powszechną skłonność do rozwiązań, które nazywane są ‘systemowymi’, ale według mnie są tylko przejawem systemowego oportunizmu. Jest kłopot, to go zlikwidujmy! W tym przypadku zlikwidujmy obowiązkowe lekcje WF. Obowiązkową matematykę też zlikwidujmy, bo na co ona komu. Chętni i zainteresowani niech się uczą, a reszcie dajmy żyć, bo i tak dzieci mają dużo obowiązków. Argumenty piętrzą się i pączkują. Zwolennicy pełnego ‘dobrostanu’ ucznia mówią bowiem tak: ‘nie dość, że wrażliwi nastolatkowie mogą być wystawieni na traumatyczne przeżycia np. podczas przebierania się w szatni, albo gdy się pocą i męczą, to lekcje WF są masowo bojkotowane. Bo dzieciaki tak długo dręczą rodziców, aż ci załatwią im odpowiednie zaświadczenia lekarskie. A zatem utrzymywanie obecnego stanu rzeczy jest tylko zwyczajną hipokryzją. Krzykliwe lobby używa powyższych argumentów bez żenady. Gorzej: w przekonaniu, że dobrze czynią. Zdobywają zwolenników logiką, która abstrahuje od rzeczywistości, ale przemawia, bo dziś wystarczy wzbudzić litość, by namieszać ludziom w głowach.

A jak wyglądają fakty?
Źle!

Program "WF z AWF: Aktywny dzisiaj dla zdrowia w przyszłości" jest badaniem regularnie powtarzanym. Z ostatniej edycji wynika, że 94 proc. badanych dzieci ma niewystarczający poziom kompetencji ruchowej. Tylko 11 proc. dzieci potrafi skakać na skakance, 74 proc. nie umie kozłować piłki, a 94 proc. dzieci z klas 1-3 nie potrafi prawidłowo rzucić i chwycić piłki. Kondycja dzieci i młodzieży spada, za to rośnie nadwaga. Polskie dzieci tyją na potęgę. Średnio – w ciągu ostatnich 10 lat przybyło im od dwóch do czterech kilogramów. Co czwarty chłopiec ma początki otyłości brzusznej. Rektor warszawskiej AWF prof. Bartosz Molik alarmuje, że spada wydolność krążeniowo-oddechowa dzieci.

Szkoła nie jest oczywiście jedynym miejscem ćwiczenia sprawności fizycznej. Problem jest znacznie szerszy. To zmiany cywilizacyjne odkształcają nasze przyzwyczajenia i zmieniają sposób egzystencji. Na lepsze? Nie wiem. Powiem tylko, że z całą pewnością nie jesteśmy ewolucyjnie przygotowani na taką zmianę.

Dlatego najbardziej poszkodowanymi są dzieci. To one od najmłodszych lat stawiane są przez zabieganych rodziców przed ekranami (komputera, telewizora, gry video, smartfona, tabletu). Dzisiejsze dzieci nie gonią po podwórkach, ani po lesie, bo ich rodzicami rządzi strach. Niezwykle rzadko ojcowie i matki zapraszają dzieci do wspólnych działań wymagających wysiłku fizycznego. Nawet sprzątanie, czy mycie okien jest dla nich za trudne, żeby nie powiedzieć obraźliwe. To niby

gdzie mają trenować mięśnie i wyrobić sobie sprawność fizyczną? Ktoś powie, że przecież chodzą na pływalnię, albo do klubu sportowego. Tak, ale godzina, a nawet cztery godziny tygodniowo, to śmiesznie mało.

Nieszczęsny WF jest więc błogosławieństwem. Każdy ruch, wymuszony czy spontaniczny, jest błogosławieństwem. A dr Zuzanna Mazur z warszawskiej AWF podsumowuje: „brak ruchu stanowi większe zagrożenie dla sektora zdrowia publicznego, niż palenie tytoniu.”