Regularnie widuję się z jeżem. Młody, tegoroczny zwierzak

FLESZ - Kosztowna kwarantanna pracowników

Do ogrodu przyciąga go nisko skoszona trawa. Łatwiej znaleźć tam coś na ząb niż w plątaninie wysokich roślin. Do tego żywopłot i hałdy suchych liści. Czyli wszystko co jeże uwielbiają.

Wizyty nie mogłem zignorować. Prócz obowiązkowej sesji zdjęciowej przygotowałam dla gościa staropolskim obyczajem poczęstunek. Muszę przyznać, iż nie był specjalnie płochliwy. Dopóki go nie dotknąłem, dopóty nie zwracał na moją krzątaninę najmniejszej uwagi. Jedyną reakcją obronną było chwilowe podkurczenie głowy. Żadnego zwijania się w kłębek. Przystawał na chwile i dalej robił swoje. Czyli szukał jedzenia.

Jako pierwsze danie podsunąłem mu kocią miskę z mlekiem. Powąchał i zaczął podgryzać plastikowe krawędzie. Mleka nie tkną. Wszystkie inne jeże, które wcześniej gościłem były nałogowymi pijakami i chłonęły biały płyn, ile bym nie nalał. Może i dobrze, bo w mądrych książkach piszą, by jeżom krowiego mleka nie serwować. Za to drobiowy filet siekany na surowo okazał się być przebojem. Zwierzak jadł z takim apetytem, iż nawet przestał reagować na dotyk.

Kolejnego dnia spotkaliśmy się przy surowej wątróbce drobiowej. By uniknąć pokarmowej monotonii, planuję zakup żywych świerszczy i larw mączlika w zoologicznym sklepie. Owady to ulubiony pokarm jeży, więc zapewne będzie się działo, o czy nie omieszkam opowiedzieć.