Srebrny jubileusz Małopolskiego Samorządu Zawodowego Pielęgniarek i Położnych [ZDJĘCIA]

- Dziękuję z całego serca wszystkim pielęgniarkom i położnym, które tworzyły ten samorząd. Dziękuję za wasze poświęcenie, za wasz czas, za waszą społeczną pracę. Mam nadzieję, że nadal będziemy działać tak prężnie i robić wszystko, by poprawić sytuację pielęgniarek i położnych - mówił przewodniczący Małopolskiej Rady Pielęgniarek i Położnych Tadeusz Wadas, witając gości zgromadzonych w Teatrze im. J. Słowackiego.

Na zaproszenie samorządu w obchodach srebrnego jubileuszu udział wzięły pielęgniarki i położne z całej Małopolski, przedstawiciele lokalnych władz, uniwersytetów medycznych, szpitali i przychodni. Do Krakowa przyjechali również szefowie innych okręgowych izb pielęgniarskich oraz prezes Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych Zofia Małas i przewodnicząca Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych Lucyna Dargiewicz.

Spotkanie było okazją do podsumowania ćwierćwiecza działalności małopolskiego samorządu i podziękowania pielęgniarkom i położnym, które każdego dnia stoją na straży zdrowia i życia zgłaszających się do nich pacjentów.

- W czasie mojej pracy w szpitalu miałem okazję bezpośrednio obserwować, jak trudny jest zawód pielęgniarek i położnych i jakich wymaga cech charakteru od tych, którzy go wykonują. Trzeba mieć wiele empatii, cierpliwości i serca dla pacjentów, żeby wykonywać takie obowiązki, często nie otrzymując podziękowań za swoją pracę. Wy właśnie tacy jesteście - mówił wicewojewoda małopolski Józef Gawron do zgromadzonych w teatrze Słowackiego pielęgniarek i położnych.

Przy okazji srebrnego jubileuszu Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych wyróżniała najbardziej zasłużone koleżanki i kolegów, doceniając ich wkład w rozwój samorządu zawodowego. Specjalne odznaczenia odebrało blisko 100 osób. Najważniejsze złote odznaki trafiły do Anny Grajcarek, Marii Kalety, Zofii Kołodziejskiej, Kazimiery Obrzydowskiej i Ewy Stanek.

Srebrnymi i brązowymi odznakami wyróżniono ponad pięćdziesiąt innych postaci, zaangażowanych w działania na rzecz pielęgniarek i położnych.

Specjalne honorowe nagrody trafiły również do przedstawicieli instytucji na co dzień współpracujących z samorządem. Odebrali je m.in. Barbara Bulanowska, dyrektor Szpitala Uniwersyteckiego, dr n. med. Renata Godyń-Swędzioł, dyrektor Miejskiego Szpitala Specjalistycznego im. Narutowicza, Grażyna Gaj, szefowa Małopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położniczych oraz prof. Zbigniew Chłap, przewodniczący Stowarzyszenia Lekarze Nadziei.

Położne są dzisiaj bardziej szanowane

O pracy położnej mówi Maria Kaleta, położna oddziałowa w szpitalu Żeromskiego, odznaczona złotą odznaką NIPiP

- Jak zmieniła się praca położnej przez ostatnie ćwierćwiecze?

- Położna stała się osobą profesjonalną i niezależną. Współpracy z lekarzem wymaga jedynie sytuacja, kiedy dochodzi do patologii ciąży. Jeśli przebiega ona zgodnie z fizjologią, przyszłymi mamami z powodzeniem możemy zajmować się samodzielnie. Co bardzo istotne, nasza rola jest wyjątkowo doceniana przez ciężarne. Życzyłabym sobie, żeby za kolejne 25 lat położne z powodzeniem prowadziły własne szpitale położnicze i gabinety i to one zatrudniały lekarzy.

- Czy wśród młodzieży są dzisiaj osoby chętne do pracy w tym zawodzie?

- Popularność zawodu jest ogromna, ale rzeczywistość, z którą muszą się zmierzyć absolwentki, niestety trudna. Położne są dzisiaj magistrami, doktorami, problem jednak tkwi w ograniczaniu przyjęć do zakładów pracy. Położne szukają zatrudnienia, ale nie czekają na nie żadne etaty. A ponieważ młode koleżanki są znakomicie wykształcone, znają języki, to mają większą możliwość emigracji do krajów, gdzie znajdą zatrudnienie za dużo większą pensję.

- Za swoją wieloletnią pracę na rzecz pielęgniarek i położnych została Pani odznaczona specjalnym wyróżnieniem.

- Złota odznaka to dla mnie ogromny zaszczyt. Przez cały okres moje pracy dla samorządu staram się wypełniać jego zadania i przede wszystkim bronić wizerunku położnej i pielęgniarki. Zawsze chciałam, żeby pielęgniarka i położna były osobami powszechnie szanowanymi. I dzisiaj tak się dzieje. Chociaż ciągle są miejsca, gdzie moje koleżanki mają z tym trudności.