Z południowym temperamentem

Relacja

Małgorzata Wojcieszyńska pochodzi z Wrocławia. Na Słowacji mieszka już 11 lat. Jest tłumaczką, konferansjerem, dziennikarką. Współpracuje z gazetą "Sme", oprócz tego redaguje polski miesięcznik. - Nie chodzę do pracy codziennie. Raczej, krótko mówiąc, jestem "do wynajęcia" - mówi pani Małgosia.

-Języka uczyłam się odpoczątku pobytu wBratysławie. Zgłosiłam się nakurs językowy na____uniwersytecie, zdałam egzamin państwowy. Ale nikt ode mnie nie wymaga "papierka", liczą się prawdziwe umiejętności. Moje teksty zawsze kontroluje mój mąż, Słowak - opowiada pani Małgosia.
Dzieląc się swoimi spostrzeżeniami dotyczącymi pracy, podkreśla, że bardzo zaskoczył ją fakt, iż Słowacy mają aż godzinną przerwę na obiad, który zresztą pracodawcy częściowo pracownikowi refundują.
- Wniektórych firmach już ogodzinie 11 ktoś idzie naobiad. Ito jest tu normalne. To Słowacy zastanawiają się, kiedy my, Polacy, jemy obiady. Jeśli po____pracy, to kiedy wobec tego jemy kolacje? - opowiada Małgorzata Wojcieszyńska.
Jej zdaniem Słowacy mają południowy temperament.
- Wiele razy obserwowałam szczególne podejście Słowaków doniektórych problemów, nazwałabym to podejście bardziej południowym, to znaczy według zasady "jakoś to będzie". Mniej się odnas denerwują, mniej przeżywają, niektóre sprawy pozostawiają raczej przypadkowi i_szczęściu -mówi pani Małgosia, choć zaraz podkreśla, że to nie znaczy, iż tak do życia podchodzą wszyscy.
Dodaje też, że na Słowacji jest sporo osób, które narzekają na brak pracy, ale kiedy im się oferuje możliwość zatrudnienia, nie potrafią tego docenić. -Może to wynika ztego, że jednak jest tu mniejsza konkurencja? -zastanawia się.
Jej zdaniem Słowacy są otwarci na Polaków, choć zawsze będą najpierw porównywać się z Czechami. - To jest naturalne, wkońcu mieszkali razem wCzechosłowacji. Kiedy jednak poznaję nowych ludzi naSłowacji, a__ci dowiedzą się, że jestem z Polski, każdy zaczyna__opowiadać swoje przygody związane z Polską, ba, nawet doszukiwać się polskich przodków wswoich rodzinach. Dla mnie polskość naSłowacji to znak firmowy. Ato zobowiązuje, śmiem więc powiedzieć, że teraz wiem więcej omojej ojczyźnie niż wtedy, gdy mieszkałam wPolsce._
Pani Małgosia przyznaje, że podobnie jak my śmiejemy się z czeskiego czy słowackiego, wymyślając nazwy typu _szmaticzku napaticzku, tak również wśród Słowaków krążą dowcipy o języku polskim.
Wiele śmiesznych sytuacji przynoszą "wpadki" językowe wynikające z różnych znaczeń tych samych słów.
- _Kiedyś mój znajomy Polak poszukiwał sekretarki doswojej słowackiej firmy. Kandydatce zadawał pytania wjęzyku polskim dotyczące jej przygotowania dozawodu. Wszystko było wpoprządku, dopóki nie zapytał, czy jest panną. Dziewczynaodpowiedziała mu, że to zbyt intymne pytanie. Pannapo____słowacku to dziewica...
Wysłuchała: JOLANTA VAN GRIEKEN- -BARYLANKA