Zdrowie na talerzu

Szparagi białe, zielone i fioletowe są pędami tego samego gatunku, a ich odmienna barwa wynika z różnego sposobu uprawy. Białe szparagi są bardziej włókniste niż zielone i muszą zostać obrane. Obieramy je od góry do dołu, zaczynając pod główką, której nie obieramy. Zielone szparagi nie wymagają obierania.

Wystarczy obciąć tylko zdrewniałe końcówki. Szparagi najlepiej jest gotować w wysokim, wąskim garnku, na stojąco tak, aby główki wystawały powyżej gotującej się wody. Główki są najdelikatniejsze i wystarczy jak zmiękną pod wpływem pary. Zielone szparagi należy gotować ok. 10 min, a białe ok. 15 min. Dobrze smakują posypane bułką tartą zrumienioną na maśle. Szparagi warto także polać odrobiną oliwy z oliwek lub skropić sokiem z cytryny. W takiej postaci są najskuteczniejszym afrodyzjakiem, o czym dobrze wiedzieli już starożytni Rzymianie i Grecy.

Chociaż dostępne są cały rok, prawdziwi smakosze bardziej od sprowadzanych z odległych krajów cenią sobie szparagi wyhodowane w Polsce. Właśnie w maju i czerwcu mamy ich pod dostatkiem i choć nie są tanie, warto sprawić rodzinie szparagową ucztę. Szparagi to bowiem istna bomba witamin i składników mineralnych; są także niskokaloryczne (pod warunkiem, że nie podamy warzywa z kalorycznymi i tłustymi dodatkami), bowiem w 100 g zawierają tylko 18 kcal. Szparagi są bogatym źródłem witaminy K i kwasu foliowego, tak potrzebnego kobietom w ciąży.

Zawierają karoten, witaminy B, B2, B6, witaminę C, a także sole potasowe, wapń, sód, magnez, fosfor, fluor i żelazo. Mają także działanie bakteriobójcze, moczopędne, wpływają pobudzająco i regulująco na układ trawienny, a spożywane regularnie obniżają ryzyko wystąpienia nowotworów i chorób serca, nawet choroby Alzheimera.