Żeglarze

O tym się mówi

Do urzędu stanu cywilnego przyszedł Izraelita o fizjonomii niczym wprost z antysemickiej karykatury: chce zmienić nazwisko. Urzędnik pyta: "Na jakie?". "Wiśniewski". "A jak się pan nazywa?". "Malinowski". "No to nie rozumiem: i to popularne, i to popularne...". "Tak", odpowiada Izraelita, "ale jak się przedstawiam, zaraz mnie pytają: a jak się pan wcześniej nazywał? I muszę mówić: Rappaport. To teraz będę mówił: Malinowski".
Tęsknota do mimikry jest stara jak świat, i nieobca nie tylko oskarżanym o wszelkie grzechy tudzież zło Izraelitom ze zjadliwego szmoncesu - także osobom z całkiem innych sfer. W podobny sposób zacierającym ślady, podrasowującym sobie metryki, retuszującym rodowody.
W ostatnich dniach obrodziło billboardami (ale nie ogromnymi, snadź w sakiewce pretendenta pustawo...), reklamującymi kandydata na senatora. Przyznaje się na nich do przynależności do jednej z dwóch partii, rywalizujących o wyborcze zwycięstwo, chwali prestiżowym stanowiskiem. I ani słowem nie wspomnina, że drzewiej był działaczem AWS, a wcześniej Chrześcijańskiej Demokracji III RP, a jeszcze wcześniej ZChN-u, a przed nim PC - do którego trafił z OKP... Bo że nie wybija wielką czcionką liter ze swej pierwszej legitymacji - PZPR - to już można zrozumieć...
Ilu mamy takich żeglarzy - przeskakujących spod bandery pod banderę, gubiących dokumenty i odnajdujących je, gdy zmienia się koniunktura? Ilu geniuszów, równie dobrze radzących sobie w polityce, co w biznesie, z jednakową swobodą zajmujących fotele marszałków województw, co stołki pisarzy gminnych? Omnibusów, którym jest najzupełniej wszystko jedno, komu płacą składki i biją pokłony, byle tylko nie przejść z kręgu witanych do tłumu witających, nie zamienić roli oklaskiwanego na oklaskującego...
Oj, żeglarze, żeglarze... Ilu was jest... Na nasze - maluczkich - strapienie. (DELL)