Znowu aborcja

Z różnych względów partia rządząca nie może odrzucić tego pomysłu ot tak, bez żadnej dyskusji. Sama dyskusja też nie byłaby dla PiS dobra, bo poprzednia, w 2007 roku skończyła się w partii rozłamem i odejściem Marka Jurka.

Co prawda od tamtego czasu wiele się zmieniło i PiS (czytaj Jarosław Kaczyński) na wiele zagadnień, w tym i na aborcję patrzy inaczej niż wtedy, ale w obliczu nadzwyczajnego zainteresowania opinii światowej wszystkim tym, co dzieje się w Polsce, przy czym dodajmy, że raczej nie jest to zainteresowanie życzliwe, otwieranie kolejnego frontu walki nie byłoby dla rządzących korzystne.

Prasa podaje, że PiS stara się namówić Kościół, by ten wpłynął na autorów projektu ustawy, by albo ten dokument wycofali, albo przynajmniej nie protestowali, jeżeli projekt ustawy trafi na jakiś czas do szuflady. Nie będzie to łatwe, bo już o sprawie jest głośno. Cała ta sprawa jak w soczewce pokazuje, czym jest polityka.

Pokazuje też, jak polityka ma się do życia. Niezależnie bowiem od tego, czy w Polsce obowiązuje dosyć restrykcyjne prawo dotyczące aborcji, czy też stanie się tak, że aborcja zostanie całkowicie zakazana, Polki mają co najmniej kilka sposobów na usuwanie niechcianej ciąży. I nie mam tu na myśli podziemia aborcyjnego, bo ono się raczej nie opłaca.

Myślę o szpitalach i klinikach w całej Europie, w tym w krajach ościennych, w których aborcja jest legalna i wcale niedroga. Od wielu lat kliniki te mają się świetnie, a w niektórych pracuje nawet polski personel. Zatem o czym jest ta cała dyskusja? No właśnie, nie wiadomo.