Cienie na ścianie

Władysław A. Serczyk: ZNAD GRANICY

Dzisiejsze popołudnie przeznaczyłem na całkowite nieróbstwo (nie licząc zaparzenia herbaty z cytryną). Nie muszę już jako doświadczony emeryt łapać się za przesuwanie mebli lub intensywne odkurzanie. Od tego są młodsi ode mnie. Ba! Nie muszę nawet snuć denerwujących rozważań o polityce krajowej! Przede mną pełna laba sprawiająca nie mniej radości niż wagarowanie z "lekcji” Służby Polsce przeszło 60 lat temu. Nawet oglądanie ruchomych obrazków na ekranie telewizora wydaje się dzisiaj połączone ze zbyt wielkim wysiłkiem.

Na stare lata doszedłem do wniosku, że zaprogramowane lenistwo jest człowiekowi bardzo potrzebne. Gdy znajdzie się w tym stanie rzekome wielkie problemy, przeobrażają się w drobne tylko kłopoty. Powiem więcej, i to wbrew osobistemu doświadczeniu, gotów jestem nawet uwierzyć w reklamowane przez nowego ministra od dróg i kolei cudowne przywrócenie punktualności polskich pociągów oraz bezawaryjności wagonów osobowych, a także ciągnących je elektrowozów. Uspokajam się więc, czując jak moje serce pracuje równiej niż poprzednio, a nasycony (w miarę, bo tak nakazuje dieta) żołądek pomrukuje z zadowoleniem. Gęba sama się człowiekowi rozwiera w uśmiechu pełnym radości.

Na koniec wypada jeszcze dodać, że podjęte zobowiązanie NICNIEROBIENIA przez dni kilkanaście niesłychanie łatwo wykonać. Gdyby, nie daj Boże, pognało nas do roboty, nic złego się nie stanie. Najwyżej możemy odegrać rolę bohaterów pracy i wystawić pierś po stosowne odznaczenie. Ale, zdaje się, już nie ma odpowiednich orderów. Chyba je unieważniono w trybie równie pilnym, jak zmieniano niegdyś nazwy ulic w Krakowie. Nie ma zresztą powodu do rozdzierania szat. Za lat parę i tak już nikt nie będzie pamiętał, o co chodziło. Zapewne tylko starsi krakowianie tego nie zapomną. Zaplanowane nieróbstwo przedłuży nam życie, które tak bardzo kochamy i cenimy. Radzimy czynić to także innym obywatelom Rzeczypospolitej.