Cyc Krakusa

Paweł Głowacki: DOSTAWKA

Bardzo żałujemy, ale też niepokoimy się, gdyż czas nagli. Nagli, bo od lat zewsząd słyszymy utyskiwania na złe traktowanie kultury naszego miasta przez władze naszego miasta, a gdy wreszcie nadarza się okazja do wypłynięcia łajbą Wielkiego Cyca na szerokie, ba, może nawet ogólnoświatowe wody – decyzji o wypłynięciu brak.

Tak, okazja jest wyjątkowa. Oto towarzyszący festiwalowi Grolsch ArtBoom konkurs Fresh Zone wygrało dzieło tandemu Ba-Bi, czyli Marii Bitki oraz Ilony Ludwiki Barszcz – instalacja pod tytułem "Sen Kraka – twierdza 33”. Pomysł artystek polega na pokryciu kopca Krakusa agrowłókniną zafarbowaną biodegradowalnymi barwnikami. Pokrywanie miałaby zakończyć procesja na wierzchołek i zwieńczenie wierzchołka sutkiem stworzonym z wafelków, galaretki i lodów. Krótko mówiąc, Bitka i Barszcz chcą na kopiec założyć cielisty beret z antenką. Odświeżając niegdysiejsze projekty samego Tadeusza Kantora – pragną gestem opakowania, tym ich cycatym emballagem, dać Krakowowi do myślenia. I co?

I zaczęło się! Nagle zwołane zebrania czołowych umysłowości miasta! Tajne panele włodarzy! Głębinne analizy! Wielogodzinne namysły! Niekończące się spory! Czy powołano prof. Zbigniewa Lwa-Starowicza jako głównego biegłego w sprawie piersi? Czy pokłócono się, z której opcji politycznej ma pochodzić modelka, by dzieło Bitki i Barszcz było celne? Możliwe. W kwestii agrowłókniny i barwników zasięgano opinii uniwersyteckich chemików, biologów i rolników? Pytano o zdanie ekologów – speców od traw porastających zbocza? Wysłuchano obaw psychologów, wieszczących zły wpływ, jaki na rozwój seksualny naszych dzieci niechybnie wywrze nowa twarz kopca Krakusa? Z cukiernikami rozstrzygano, które wyroby najlepiej wypadną na wierzchołku? Całkiem możliwe. A wszystko po to, by przed podjęciem kluczowej dla Krakowa decyzji maksymalnie zgłębić epistemologię, ontologię, estetykę, fizykę i chemię ewentualnego Wielkiego Cyca! Gigantyczna burza najświetniejszych mózgów nad rozrysowaną na milimetrowym papierze konstrukcją waflowo-galaretkowo-lodowego sutka! I co?

Różnicę zdań mamy, lecz zostańmy przy opiniach pozytywnych. Wiceprezydent miasta Magdalena Sroka i szefowa Krakowskiego Biura Festiwalowego Izabela Helbin są ostro za. Po zapewne głębinnym namyśle stwierdziły, że z kontrowersyjnego ucycowienia świętego wzgórza same strzeliste rzeczy dla intelektualistów Krakowa wyniknąć mogą. Profesorowie zgromadzeni w Społecznym Komitecie Odnowy Zabytków, a także małopolski konserwator zabytków Jan Janczykowski – też generalnie popierają ucycowienie, tyle że nie kopca Krakusa, a kopca Wandy. Ich argument za zmianą lokalizacji dzieła Bitki i Barszcz jest nie do obalenia. Otóż – kopiec Krakusa to mogiła, a w Polsce nie wolno pokrywać prochów przodków cycami. Amen. Krakus odpada więc kategorycznie. A Wanda? Proszę bardzo! Zwłaszcza że Wandzie to jakoś bardziej pasuje z natury.

Słowem, na obecnym etapie rozwoju kluczowej dla miasta idei – nie jest źle. Książęta dobrego smaku, arcymistrzowie poważnych decyzji, już zajęli stanowisko – los Wielkiego Cyca nie jest przesądzony. Ale też nie radujmy się. Teraz wszystko w mądrej głowie Zbiegienia. Jak mu pomóc w podjęciu decyzji? Wykorzystując słuszną ideę równouprawnienia – należy z powagą złożyć projekt sylikonowego pomnika Ptaka Polifema na kopcu Kościuszki, Ptaka w wertykalnym nastroju? Tak! Zobaczcie to piękno! Cyc z jednej strony Krakowa, Ptak – z drugiej! Jak by rzekł Słowacki: Nie wrogi, lecz dwa na słońcach swych przeciwnych – Bogi! W cieniu tak cudnej możliwości raźniej się będzie Zbiegieniowi dumało.