Do krainy wiecznych lasów przeniósł się dąb Chrobry

FLESZ - Niezdrowe produkty wciąż polecane jako korzystne

Do krainy wiecznych lasów przeniósł się dąb Chrobry z Lubuskiego. Wedle dendrologów okaz liczył dobrze ponad 750 lat.

Ze względu na wypróchniały pień, co u tak starych okazów jest zjawiskiem normalnym, nie można policzyć słojów rocznych przyrostów, co byłoby bezspornym dowodem wielu.

Imponujące wymiary, dwudziestoośmiometrowy wzrost i dziesięć metrów obwodu lokują początki wegetacji drzewa w okolicach 1250 roku. Szkoda. Tym bardziej, iż ostateczny cios pomnikowi przyrody zadali wandale.

W 2014 roku ktoś paskudnie podpalił okaz. Mimo szybkiej akcji strażaków zgorzał środek i duża część żywej części dębu. Sprawcy nie odnaleziono. Zresztą życia Chrobremu nawet najsurowsza kara nie wróci.

Przez kilka lat przyrodnicy chuchali i dmuchali na matuzalema. Podlewali, zraszali. Jeszcze była nadzieja. Nieco zieleni na najmniej zniszczonej części pnia. Garść zdrowych żołędzi.

Przyrodnicy zdążyli pobrać ostatnie żywe gałązki, które ukorzenili. Tym sposobem powstały młode sadzonki. Wierne klony Chrobrego, których materiał genetyczny jest identyczny z osobnikiem matecznym. Rosną obok uschniętego okazu. Niestety, rozmiary nie te. Trzeba czekać wieki nim zbliżą się choćby trochę do postury martwego przodka. Z kilkuset ostatnich nasion wyrosły dębiki które rozwieziono po całym kraju jako dęby papieskie.

Co ze zwłokami? Jak inne pomniki przyrody kikuty Chrobrego będą powoli zajadały grzyby i owady. Za pół wieku zostanie po nim jedynie zarys pnia.