Doniosła rola pszczół w podtrzymywaniu istnienia świata

FLESZ - Turystyka otwiera się na zagranicznych gości

Każda pszczela robotnica to precyzyjne narzędzie do zbierania kwiatowego pyłku i niejako przy okazji, zapylania kwiatów. Bez tej czynności nie byłoby owoców i nasion, a cała przyroda, zgodnie ze znanym powiedzeniem Einsteina, w kilka lat runęłaby w gruzy. Co śmieszniejsze, pszczoły nie mają najmniejszego pojęcia o swojej doniosłej roli w podtrzymywaniu istnienia świata…

Ciało każdej pszczoły pokrywają włoski o ząbkowanych, grzebieniastych czy rozdwojonych końcach. Po wizycie na pierwszym kwiatuszku wygląda jakby wpadła do damskiej puderniczki. Pierwsza para odnóży ma włoski ułożone na kształt szczoteczek. Starczy kilka ruchów po pylnikach, by zgarnąć grudkę smacznego jedzenia. Potem pszczoła zwilża zdobycz odrobiną śliny i przerzuca na środkową parę odnóży. Tam powstaje zgrabny pakiecik, który ostatecznie ląduje w koszyczkach na ostatniej parze odnóży. Pszczelarze nazywają ów twór obnóżami. Kolor obnóży zależy od gatunku kwiatów.

Może być czarny, gdy owad odwiedził tulipany. Żółty po wizycie na mniszkach czy lekko brązowy od pyłku leszczyny. Pyłek trafia do ula, gdzie od połowy kwietnia do końca czerwca jest podstawą aprowizacji nowego pokolenia pszczół. Jeden ul konsumuje dziesiątki kilogramów pyłku zbieranego pocie czoła z kwitnących po kolei leszczyn, podbiałów, wierzb, mirabelek i mniszków. Byle dotrwać do maja. Wówczas kwitnie tak dużo roślin, iż zaczynają się pierwsze miodowe zbiory. To już zupełnie inna historia.