Intymność

Grzegorz Miecugow: SWOJE WIEM

Może jestem dziwny, ale należę do tego typu ludzi, którzy przejeżdżając koło wypadku samochodowego, nie wypatrują zwłok. W każdej śmierci jest dla mnie pewne dostojeństwo, ale i jednocześnie pewna intymność. Gdybym to ja padł ofiarą jakiegoś wypadku, to nie chciałbym, żeby ktoś publikował zdjęcia mojego ciała, nawet gdyby to ciało nie było szczególnie uszkodzone.

Przed ośmiu laty zginął w Iraku Waldemar Milewicz, dziennikarz "Wiadomości”. Jeden z tabloidów opublikował wtedy zdjęcie Waldka, który siedział na tylnej kanapie ostrzelanego samochodu i wyglądał tak, jakby się zdrzemnął. Pamiętam, że wtedy o tym pisałem jako o skandalu, który nie służy niczemu dobremu, a jedynie sianiu sensacji, co w konsekwencji ma przynieść wzrost sprzedaży gazety. Po latach widać, że gazeta ma się nie najlepiej (jak, niestety cała prasa), a poziom brukowców zjechał jeszcze niżej. Publikowanie na pierwszej stronie zdjęcia kobiety podejrzanej o zamordowanie własnego dziecka, w bikini i na wierzchowcu, nie wywołuje większych dyskusji.

Od Smoleńska się nie oderwiemy jeszcze przez wiele lat, a może nawet przez dziesięciolecia. (Pamięć Johna Kennedy’ego jest w Ameryce nadal silna, a w przyszłym roku minie dokładnie 50 lat od strzałów w Dallas). To, że co trzeci Polak wierzy, że był to zamach też nie dziwi, trudno o rosnące zaufanie do rządzących w dniach kolejnych ekshumacji. Jeżeli był to zamach, to wyjątkowo słabo przygotowany. Do niczego przecież by nie doszło, gdyby zgodnie z procedurami samolot w ogóle nie wystartował z Warszawy.