Jerzyki - żaden ptak im nie dorówna

FLESZ - Minimalna płaca w górę

W locie zbierają unoszone prądami ciepłego powierza piórka i okryte puchem nasiona wierzb na budowę gniazda. Wodę zgarniaj otwartym dziobem szorują brzuchem po tafli wody. Tylko w powietrzu zdobywają pokarm, łapiąc do szeroko rozwartego dzioba latające owady.

W przepastnej paszczy mogą zmieścić osy, pszczoły czy ważki. Na co dzień dominują muchy i chrząszcze wielkości około centymetra. W poszukiwaniu łupu odlatują od gniazda na kilkadziesiąt kilometrów. Pewien ptak dzięki nadajnikowi GPS został przyłapany tysiąc kilometrów od gniazda! W okresach deszczu i niepogody owady nie latają, więc ptaki przenoszą się w miejsca, gdzie świeci słońce. Jak to możliwe i opłacalne, iż zdążą wrócić i nakarmić młode?

Wszak tracą energię na lot i ogranicza je maksymalna prędkość. Rzecz w fantastycznej zdolności do głodowania, jaką nabyły zarówno dorosłe jak i młode ptaki. Jerzyki mogą pościć około tygodnia, zaś młode dodatkowo zapadają w rodzaj letargu obniżając temperaturę ciała. Przechodzą w tryb energooszczędny, tak jak nasze smartfony.

Dorosłe ptaki zebrane owady zlepiają w kulki schowane głęboko w gardle i po powrocie karmią nimi młode. Jerzyki nie obawiają się nocy. Jeśli są daleko od domu, to po zachodzie słońca nie szukają noclegu. Wzbijają się wysoko w niebo. Sen w locie, przebudzenie, kilka uderzeń skrzydłami i znowu sen. Żaden ptak im nie dorówna.