Kapturka. Konkurować z nim w kategorii śpiewu może tylko słowik

Zatacza rundę wokół ogrodu przelatując z jednego drzewa na drugie. Przycupnie na czubku, w gęstwinie listowia, gdzie nie sposób go dostrzec. Piosenka kapturki to preludium i właściwy występ. Preludium to cichy świergot. Czyste, harmonijne, fletowe pogwizdywanie. Potem różne wstawki zakończone głośnymi, mocno wyeksponowanymi gwizdami.

Dojrzałe samce śpiewają bardziej dźwięcznie, nagle zmieniając wysokość i natężenie niż młódź. Zaś cały koncert zawiera tylko miłe uchu tony. Dlaczego nazwałem ptaka spóźnionym? Otóż w połowie lipca kapturki, czy jak je inaczej nazywają, pokrzywki czarnogłowe kończą lęgi. Nie ma żadnego powodu by oblatywać okolicę, wabić samiczki czy wyznaczać rewir. Toki skończone, sprawa zamknięta.

I jeszcze jedno. Samce wyklute w poprzednim roku cały czas ćwiczą swą pieśń i udoskonalają ją w oparciu o zasłyszane trele starszych osobników czy innych ptaków. Za rok będzie, jak znalazł. Mistrz śpiewu bez problemu znajdzie miejsce na gniazdo i towarzyszkę życia. Niech śpiewa. Został ostatnim koncertujących ptakiem w ogrodzie. Nawet kosy siedzą cicho.

Jedna rzecz mnie frapuje. Jak znajduje czas na zbieranie pożywienia. Różnych drobnych owadów i pająków wyszukiwanych na drzewach i krzewach. Także owocowych, co w myślach polecam mojemu śpiewającemu ptaszkowi.